Γονατάς Επαμεινώνδας Χ.
--------------------------------------------------------------------------------
Bιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
--------------------------------------------------------------------------------
Τόπος Γέννησης Αθήνα
Ημερομηνία Γέννησης 1924
Ημερομηνία Θανάτου -
Λογοτεχνικές Κατηγορίες Πεζογραφία
Ποίηση
Μετάφραση
Βιογραφικό Σημείωμα
Ε. Χ. ΓΟΝΑΤΑΣ (1924) Ο Επαμεινώνδας Γονατάς γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Η καταγωγή του είναι από το Αϊβαλί. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και ασκεί τη δικηγορία. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1944 με τη δημοσίευση του ποιήματος Η μικρή εξοχική μας πόλη στο περιοδικό Παλμός με το ψευδώνυμο Ε.Γόνης. Ακολούθησε το 1945 η έκδοση του αφηγήματος Ο ταξιδιώτης. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα εξέδωσε την ποιητική συλλογή Η κρύπτη. Ακολούθησαν αφηγηματικά έργα με έντονα ποιητική γλώσσα. Στη γραφή του διακρίνονται καταβολές στο λογοτεχνικό ρεύμα του υπερρεαλισμού αλλά και στοιχεία ρομαντισμού και αισθητισμού με εξαιρετική επιμέλεια στις λεπτομέρειες της αφήγησης και στην ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο λόγος. Το 1959 εξέδωσε από κοινού με τον Δημήτρη Παπαδίτσα το περιοδικό Πρώτη Ύλη - Ποιητικά κείμενα. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Επαμεινώνδα Γονατά βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Επαμεινώνδας Γονατάς», Η ελληνική ποίηση· Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.292-293. Αθήνα, Σοκόλης, 1982 και χ.σ., «Γονατάς Επαμεινώνδας», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Αργυρίου Αλεξ., «Επαμεινώνδας Γονατάς», Η ελληνική ποίηση· Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.292-293. Αθήνα, Σοκόλης, 1982.
Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Ε[παμεινώνδας] Χ. Γονατάς», Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς· Ένας οδηγός, σ.61-62. Αθήνα, Πατάκης, 1995.
Μενδράκος Τάκης, «Στην Κρύπτη του Ε.Χ. Γονατά», Επίκαιρα, 10/9/1981 (τώρα και στον τόμο Μικρές δοκιμές· Κριτικά σημειώματα & άρθρα, σ.21-23. Αθήνα, Σοκόλης, 1990).
Ντόκος Θανάσης, «Αρτιότητα, παρατήρηση και πρωτοτυπία», Διαβάζω126, 11/9/1985, σ.58-60.
Σινόπουλος Τάκης, Κριτική για την Κρύπτη, Κριτική4-5, 7-10/1959, σ.198-199.
Σινόπουλος Τάκης, «Αυτοεξόριστος και ονειροποιός ποιητής στο εργαστήριό του», Εποχές11, 3/1964, σ.61-62.
Τσακνιάς Σπύρος, «Ε.Χ. Γονατάς, Ο φιλόξενος καρδινάλιος», Η λέξη59-60, 11-12/1986 (τώρα και στον τόμο Επί τα ίχνη, σ.26-30. Αθήνα, Σοκόλης, 1990).
Χατζηβασιλείου Βαγγέλης, Κριτική για την Προετοιμασία, Ελευθεροτυπία, 6/11/1991.
χ.σ., «Γονατάς Επαμεινώνδας», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) Ι.Ποίηση
Η κρύπτη. 1959.
Το βάραθρο. 1963.
Οι αγελάδες. Αθήνα, Πρώτη Ύλη, 1963. ΙΙ.Πεζογραφία
Ο ταξιδιώτης. Αθήνα, 1945.
Ο φιλόξενος καρδινάλιος. Αθήνα, Στιγμή, 1986.
Η προετοιμασία. Αθήνα, Στιγμή, 1991. ΙΙΙ.Μεταφράσεις
Goll Ivan, Μαλαισιακά τραγούδια· Μεταφραστικό δοκίμιο Ε.Χ.Γονατά. Αθήνα, Πρώτη Ύλη, 1960.
Γκουστάβ Φλωμπέρ, Βιβλιομανία. Αθήνα, Στιγμή, 1985.
Wols, Ποιήματα· Σχέδια – Πίνακες – Φωτογραφίες. Παρουσίαση – μετάφραση Ε.Χ.Γονατά. Αθήνα, Καστανιώτης, 1983.
Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008
Δεπούντης Ιάσων
Δεπούντης Ιάσων
--------------------------------------------------------------------------------
Bιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
--------------------------------------------------------------------------------
Τόπος Γέννησης Κέρκυρα
Ημερομηνία Γέννησης 1919
Ημερομηνία Θανάτου -
Λογοτεχνικές Κατηγορίες Πεζογραφία
Ποίηση
Μετάφραση
Μελέτη
Βιογραφικό Σημείωμα
ΙΑΣΩΝ ΔΕΠΟΥΝΤΗΣ (1919) Ο Ιάσων Δεπούντης γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Αποφοίτησε από την καλλιτεχνική σχολή Προσαλέντη και ήρθε στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε μαθήματα Κοινωνιολογίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας και Δικαίου. Το 1954 έφυγε στο Παρίσι για μαθήματα Εφαρμοσμένης Ψυχολογίας και από το 1970 ως το 1972 έζησε στη Ζυρίχη, όπου παρακολούθησε μαθήματα Μοντέρνων Μαθηματικών. Από το 1969 ζει στην Ελβετία. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε από τις σελίδες του περιοδικού Φιλολογικά Χρονικά το 1946. Δύο χρόνια αργότερα εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή, που είχε τίτλο Από τη θάλασσα, ενώ ασχολήθηκε επίσης με τη μελέτη, την πεζογραφία και τη λογοτεχνική μετάφραση. Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά και τα γερμανικά. 1. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από το δημοσίευμα Αργυρίου Αλεξ., «Ιάσων Δεπούντης», Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.310-311. Αθήνα, Σοκόλης, 1982 (στη σειρά Ελληνική ποίηση
Ανθολογία – Γραμματολογία).
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Αργυρίου Αλεξ., «Ιάσων Δεπούντης», Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.310-311. Αθήνα, Σοκόλης, 1982 (στη σειρά Ελληνική ποίηση
Ανθολογία – Γραμματολογία).
Βρεττάκος Νικηφόρος, «Ιασ. Δεπούντη: Οι καλεσμένοι μας του Πάσχα», Επιθεώρηση ΤέχνηςΘ΄, ετ.Ε΄, 5-6/1959, σ.306-307.
Λεοντάρης Βύρων, «Ιάσων Δεπούντης: Από τη θάλασσα», Επιθεώρηση ΤέχνηςΙΖ΄, ετ.Θ΄, 3/1963, αρ.99, σ.222.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) Ι.Ποίηση
Από τη θάλασσα. Αθήνα, 1948.
Το ναυάγιο της ομίχλης. Αθήνα, 1952.
Ο λόφος. Αθήνα, 1953.
Ακατοίκητη νύχτα. Αθήνα, 1962.
Systema Naturae. Αθήνα, 1969.
Κεφάλι από ρολόι. Οι χαιρετισμοί του Πάμπλο Πικάσσο. [Ελβετία], 1971. ΙΙ.Πεζογραφία
X. A. Donnet, Ο βομβαρδισμός μιας άμαχης πολιτείας. 1963.
Θάλασσα 2. Βυθός. 1963.
Ο ύπνος των σκίουρων. 1964. ΙΙΙ.Μελέτες
Λογοτεχνία και Ψυχολογία. 1965. ΙV. Μεταφράσεις
Edgar Lee Masters, Σπουν Ρίβερ. 1962.
--------------------------------------------------------------------------------
Bιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
--------------------------------------------------------------------------------
Τόπος Γέννησης Κέρκυρα
Ημερομηνία Γέννησης 1919
Ημερομηνία Θανάτου -
Λογοτεχνικές Κατηγορίες Πεζογραφία
Ποίηση
Μετάφραση
Μελέτη
Βιογραφικό Σημείωμα
ΙΑΣΩΝ ΔΕΠΟΥΝΤΗΣ (1919) Ο Ιάσων Δεπούντης γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Αποφοίτησε από την καλλιτεχνική σχολή Προσαλέντη και ήρθε στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε μαθήματα Κοινωνιολογίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας και Δικαίου. Το 1954 έφυγε στο Παρίσι για μαθήματα Εφαρμοσμένης Ψυχολογίας και από το 1970 ως το 1972 έζησε στη Ζυρίχη, όπου παρακολούθησε μαθήματα Μοντέρνων Μαθηματικών. Από το 1969 ζει στην Ελβετία. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε από τις σελίδες του περιοδικού Φιλολογικά Χρονικά το 1946. Δύο χρόνια αργότερα εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή, που είχε τίτλο Από τη θάλασσα, ενώ ασχολήθηκε επίσης με τη μελέτη, την πεζογραφία και τη λογοτεχνική μετάφραση. Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά και τα γερμανικά. 1. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από το δημοσίευμα Αργυρίου Αλεξ., «Ιάσων Δεπούντης», Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.310-311. Αθήνα, Σοκόλης, 1982 (στη σειρά Ελληνική ποίηση
Ανθολογία – Γραμματολογία).
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Αργυρίου Αλεξ., «Ιάσων Δεπούντης», Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.310-311. Αθήνα, Σοκόλης, 1982 (στη σειρά Ελληνική ποίηση
Ανθολογία – Γραμματολογία).
Βρεττάκος Νικηφόρος, «Ιασ. Δεπούντη: Οι καλεσμένοι μας του Πάσχα», Επιθεώρηση ΤέχνηςΘ΄, ετ.Ε΄, 5-6/1959, σ.306-307.
Λεοντάρης Βύρων, «Ιάσων Δεπούντης: Από τη θάλασσα», Επιθεώρηση ΤέχνηςΙΖ΄, ετ.Θ΄, 3/1963, αρ.99, σ.222.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) Ι.Ποίηση
Από τη θάλασσα. Αθήνα, 1948.
Το ναυάγιο της ομίχλης. Αθήνα, 1952.
Ο λόφος. Αθήνα, 1953.
Ακατοίκητη νύχτα. Αθήνα, 1962.
Systema Naturae. Αθήνα, 1969.
Κεφάλι από ρολόι. Οι χαιρετισμοί του Πάμπλο Πικάσσο. [Ελβετία], 1971. ΙΙ.Πεζογραφία
X. A. Donnet, Ο βομβαρδισμός μιας άμαχης πολιτείας. 1963.
Θάλασσα 2. Βυθός. 1963.
Ο ύπνος των σκίουρων. 1964. ΙΙΙ.Μελέτες
Λογοτεχνία και Ψυχολογία. 1965. ΙV. Μεταφράσεις
Edgar Lee Masters, Σπουν Ρίβερ. 1962.
Δενδρινού Ειρήνη
Δενδρινού Ειρήνη
--------------------------------------------------------------------------------
Bιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
--------------------------------------------------------------------------------
Τόπος Γέννησης Κέρκυρα
Ημερομηνία Γέννησης 1879
Ημερομηνία Θανάτου 1974
Λογοτεχνικές Κατηγορίες Πεζογραφία
Ποίηση
Μελέτη
Βιογραφικό Σημείωμα
ΕΙΡΗΝΗ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ (1879-1974) Η Ειρήνη Δενδρινού γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Πατέρας της ήταν ο Γεώργιος Ζαβιτσιάνος και η μητέρα της καταγόταν από την αρχοντική οικογένεια Βούλγαρη. Μαθήτρια του Γεώργιου Καλοσγούρου, έδειξε από νεαρή ηλικία έντονο ενδιαφέρον για τα γράμματα. Ήδη το 1890 δημοσίευσε κείμενά της σε κερκυραϊκά έντυπα και την ίδια περίοδο επηρεάστηκε από τη γλωσσική θεωρία του Γιάννη Ψυχάρη. Σταθμός στη ζωή της στάθηκε η γνωριμία της το 1903 με τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, μέσω του οποίου ήρθε σε επαφή με το σοσιαλισμό, το φεμινισμό και τις ευρωπαϊκές φιλοσοφικές ιδέες της εποχής. Παντρεύτηκε τον πολιτικό Δενδρινό. Πραγματοποίησε διαλέξεις για τη δημοτική γλώσσα, το έργο του Διονυσίου Σολωμού, του Μαρίνου Σιγούρου, του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, του Γεράσιμου Μαρκορά, του Λορέντζου Μαβίλη και άλλα θέματα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη διάλεξή της Το φιλί στη δημοτική μας ποίηση, ενώ σημαντικότατες υπήρξαν οι διαλέξεις της για τους συγγραφείς της Κερκυραϊκής Σχολής. Μέλος της εκδοτικής ομάδας της Κερκυραϊκής Ανθολογίας, συνεργάστηκε επίσης με το Νουμά, τη Νέα Εστία, την Ιόνιο Ανθολογία και άλλα έντυπα. Το 1916 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή που είχε τίτλο Σονέττα. Μεταξύ άλλων κυκλοφόρησε επίσης τα πεζογραφήματα Πετακτές κουβέντες και Από τον κόσμο του σαλονιού και τα παιδικά Ο ξένος και η μικρή μου φίλη και Η γιαγιά με τα εννιά εγγονάκια. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της έζησε αποτραβηγμένη στο εξοχικό σπίτι της στη γενέτειρά της. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Ειρήνης Δενδρινού βλ. Γιάκου Ρένα Δημ., «Δενδρινού Ειρήνη», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και χ.σ., «Δενδρινού Ειρήνη», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Γιάκου Ρένα Δημ., «Δενδρινού Ειρήνη», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
Δάφνης Κ., Πρόλογος στο Ειρήνης Α. Δενδρινού, Η Κερκυραϊκή Σχολή, σ.5-11. Κέρκυρα, 1953.
Παπά Κατίνα, «Ειρήνη Δενδρινού», Νέα Εστία97, ετ.ΜΘ΄, 15/1/1975, αρ.1141, σ.102-107.
Πρωτόπαππα Γλυκερία, «Ειρήνη Α.Δεντρινού», Νέα Εστία68, ετ.ΛΔ΄, 1η/7/1960, αρ.792, σ.858-866.
Ταρσούλη Αθηνά, «Ειρήνη Α. Δεντρινού», Ελληνίδες ποιήτριες, σ.84-90. Αθήνα, 1951.
Φτέρης Γιώργος, «Ειρήνη Δενδρινού και οι κερκυραίοι λόγιοι», Ελληνικές μορφές, σ.197-206. Αθήνα, Δίφρος, 1979.
χ.σ., «Δενδρινού Ειρήνη», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) Ι.Ποίηση
Τα σονέττα. Έκδοση του περ. Αλεξανδρινά Γράμματα, 1916.
Εξαγνισμός. Έκδοση του περ. Αλεξανδρινά Γράμματα, ΙΙ.Πεζογραφία
Πετακτές κουβέντες.
Από τον κόσμο του σαλονιού
Ο ξένος και η μικρή μου φίλη
Η γιαγιά με τα εννιά εγγονάκια. ΙΙΙ.Μελέτες - Διαλέξεις
Το φιλί στη δημοτική μας ποίηση.
Ο ποιητής Λαυρέντιος Μαβίλης·Διάλεξη της κυρ. Ειρήνης Δεντρινού στην Ένωση Ερασιτεχνών Κερκύρας την 8 Μαρτίου 1915 (με τη συνεργασία του Κ.Θεοτόκη). Κέρκυρα, 1915.
Η Κερκυραϊκή Σχολή (Σολωμός, Μαρκοράς, Κογεβίνας, Μαβίλης, Καλοσγούρος, Χρυσομάλλης, Θεοτόκης)· Προλεγόμενα Κ.Δάφνη. Κέρκυρα, 1953.
Τα έργα του Λορέντζου Μαβίλη. Αλεξάνδρεια, εκδ. περιοδ. Γράμματα, 1915 (επιμέλεια Ειρήνη Δεντρινού- Κων/νος Θεοτόκης
--------------------------------------------------------------------------------
Bιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
--------------------------------------------------------------------------------
Τόπος Γέννησης Κέρκυρα
Ημερομηνία Γέννησης 1879
Ημερομηνία Θανάτου 1974
Λογοτεχνικές Κατηγορίες Πεζογραφία
Ποίηση
Μελέτη
Βιογραφικό Σημείωμα
ΕΙΡΗΝΗ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ (1879-1974) Η Ειρήνη Δενδρινού γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Πατέρας της ήταν ο Γεώργιος Ζαβιτσιάνος και η μητέρα της καταγόταν από την αρχοντική οικογένεια Βούλγαρη. Μαθήτρια του Γεώργιου Καλοσγούρου, έδειξε από νεαρή ηλικία έντονο ενδιαφέρον για τα γράμματα. Ήδη το 1890 δημοσίευσε κείμενά της σε κερκυραϊκά έντυπα και την ίδια περίοδο επηρεάστηκε από τη γλωσσική θεωρία του Γιάννη Ψυχάρη. Σταθμός στη ζωή της στάθηκε η γνωριμία της το 1903 με τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, μέσω του οποίου ήρθε σε επαφή με το σοσιαλισμό, το φεμινισμό και τις ευρωπαϊκές φιλοσοφικές ιδέες της εποχής. Παντρεύτηκε τον πολιτικό Δενδρινό. Πραγματοποίησε διαλέξεις για τη δημοτική γλώσσα, το έργο του Διονυσίου Σολωμού, του Μαρίνου Σιγούρου, του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, του Γεράσιμου Μαρκορά, του Λορέντζου Μαβίλη και άλλα θέματα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη διάλεξή της Το φιλί στη δημοτική μας ποίηση, ενώ σημαντικότατες υπήρξαν οι διαλέξεις της για τους συγγραφείς της Κερκυραϊκής Σχολής. Μέλος της εκδοτικής ομάδας της Κερκυραϊκής Ανθολογίας, συνεργάστηκε επίσης με το Νουμά, τη Νέα Εστία, την Ιόνιο Ανθολογία και άλλα έντυπα. Το 1916 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή που είχε τίτλο Σονέττα. Μεταξύ άλλων κυκλοφόρησε επίσης τα πεζογραφήματα Πετακτές κουβέντες και Από τον κόσμο του σαλονιού και τα παιδικά Ο ξένος και η μικρή μου φίλη και Η γιαγιά με τα εννιά εγγονάκια. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της έζησε αποτραβηγμένη στο εξοχικό σπίτι της στη γενέτειρά της. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Ειρήνης Δενδρινού βλ. Γιάκου Ρένα Δημ., «Δενδρινού Ειρήνη», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και χ.σ., «Δενδρινού Ειρήνη», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Γιάκου Ρένα Δημ., «Δενδρινού Ειρήνη», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
Δάφνης Κ., Πρόλογος στο Ειρήνης Α. Δενδρινού, Η Κερκυραϊκή Σχολή, σ.5-11. Κέρκυρα, 1953.
Παπά Κατίνα, «Ειρήνη Δενδρινού», Νέα Εστία97, ετ.ΜΘ΄, 15/1/1975, αρ.1141, σ.102-107.
Πρωτόπαππα Γλυκερία, «Ειρήνη Α.Δεντρινού», Νέα Εστία68, ετ.ΛΔ΄, 1η/7/1960, αρ.792, σ.858-866.
Ταρσούλη Αθηνά, «Ειρήνη Α. Δεντρινού», Ελληνίδες ποιήτριες, σ.84-90. Αθήνα, 1951.
Φτέρης Γιώργος, «Ειρήνη Δενδρινού και οι κερκυραίοι λόγιοι», Ελληνικές μορφές, σ.197-206. Αθήνα, Δίφρος, 1979.
χ.σ., «Δενδρινού Ειρήνη», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) Ι.Ποίηση
Τα σονέττα. Έκδοση του περ. Αλεξανδρινά Γράμματα, 1916.
Εξαγνισμός. Έκδοση του περ. Αλεξανδρινά Γράμματα, ΙΙ.Πεζογραφία
Πετακτές κουβέντες.
Από τον κόσμο του σαλονιού
Ο ξένος και η μικρή μου φίλη
Η γιαγιά με τα εννιά εγγονάκια. ΙΙΙ.Μελέτες - Διαλέξεις
Το φιλί στη δημοτική μας ποίηση.
Ο ποιητής Λαυρέντιος Μαβίλης·Διάλεξη της κυρ. Ειρήνης Δεντρινού στην Ένωση Ερασιτεχνών Κερκύρας την 8 Μαρτίου 1915 (με τη συνεργασία του Κ.Θεοτόκη). Κέρκυρα, 1915.
Η Κερκυραϊκή Σχολή (Σολωμός, Μαρκοράς, Κογεβίνας, Μαβίλης, Καλοσγούρος, Χρυσομάλλης, Θεοτόκης)· Προλεγόμενα Κ.Δάφνη. Κέρκυρα, 1953.
Τα έργα του Λορέντζου Μαβίλη. Αλεξάνδρεια, εκδ. περιοδ. Γράμματα, 1915 (επιμέλεια Ειρήνη Δεντρινού- Κων/νος Θεοτόκης
Δελής Γεώργιος
Δελής Γεώργιος
--------------------------------------------------------------------------------
Bιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
--------------------------------------------------------------------------------
Τόπος Γέννησης Ρουμανία - Βραϊλα
Ημερομηνία Γέννησης 1870
Ημερομηνία Θανάτου 1954
Λογοτεχνικές Κατηγορίες Ποίηση
Βιογραφικό Σημείωμα
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΕΛΗΣ (1870-1954) Ο Γεώργιος Δελής γεννήθηκε στη Βραΐλα της Ρουμανίας. Το 1892 μετακόμισε με την οικογένειά του στη Βιέννη και φοίτησε στην εκεί Ιατρική Σχολή, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα Φιλοσοφίας και ασχολήθηκε με τη μουσική και την τέχνη γενικότερα. Στη Βιέννη συνδέθηκε φιλικά με τον νευρολόγο Κωνσταντίνο Οικονόμου, τον Απόστολο Δοξιάδη, τον Αντώνιο Χρηστομάνο, συμφοιτητή του στην Ιατρική και αργότερα καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς επίσης με τον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο και το ζωγράφο Κωνσταντίνο Παρθένη, τον Μανώλη Καλομοίρη και τον Δημήτριο Καραχάλιο (Λάμπρο Αστέρη). Το 1897 πρωτοστάτησε σε διαδήλωση φοιτητών με αίτημα την ελευθερία των πατρίδων τους και στη συνέχεια εγκατέλειψε τις σπουδές του και επέστρεψε στην Ελλάδα για να καταταγεί εθελοντικά στον πόλεμο. Μετά την καταστροφή της Ελλάδος γύρισε για κάποια χρόνια στη Βιέννη, όπου άσκησε το ιατρικό λειτούργημα και το 1908 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Πήρε μέρος στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ως έφεδρος γιατρός στο πολεμικό Ναυτικό. Το 1921 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Απάνεμα βράδια, γνωστός ωστόσο έγινε με τη συλλογή Τα σύννεφα στο γέρμα, που τιμήθηκε με το Λαμπρίκειο Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1929, μετά από εισήγηση του Κωστή Παλαμά. Τιμήθηκε επίσης με το Βραβείο Παλαμά (1944 για τη συλλογή Αλλοτινά κι αλλόκοσμα). 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γιώργου Δελή βλ. Πολιτάρχης Γ.Μ., «Δελής Γεώργιος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Γεώργιος Δελής· Μελέτες και κρίσεις για το έργο του. Αθήνα, Διογένης, 1990.
Καραντώνης Ανδρέας, «Γεώργιος Δελής», Φυσιογνωμίες· Τόμος δεύτερος, σ.37-51. Αθήνα, Παπαδήμας, 1977.
Κωνσταντινίδης Θάνος, Πρόλογος στο βιβλίο Γεώργιος Δελής· Μελέτες και κρίσεις για το έργο του· Ανάτυπο. Αθήνα, Διογένης, 1990.
Ξενόπουλος Γρηγόριος, Νέα Εστία, 1η/5/1927.
Πολιτάρχης Γ.Μ., «Δελής Γεώργιος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
Σικελιανός Άγγελος, «Γιώργος Δελής», Νέα Εστία35, ετ.ΙΗ΄, 1η/4/1944, αρ.404, σ.328-331.
Σισιλιάνος Δημ.- Καρμίρης Νικ., Ο ποιητής Δελής· Σύντομη μελέτη για την ποίησή του κι επιλογή από το έργο του. Αθήνα, 1947.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) Ι.Ποίηση
Απάνεμα βράδια. Αθήνα, Σιδέρης, 1921.
Σύννεφα στο γέρμα· Σχέδια Κωστή Παρθένη. Αθήνα, τυπ.Εστία, 1927.
Αλλοτινά κι αλλόκοσμα. Αθήνα, Αετός, 1942.
Ο ανάραχτος. ΙΙ.Συγκεντρωτικές εκδόσεις
Τα Λυρικά. Αθήνα, Αθήνα, 1953.
--------------------------------------------------------------------------------
Bιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
--------------------------------------------------------------------------------
Τόπος Γέννησης Ρουμανία - Βραϊλα
Ημερομηνία Γέννησης 1870
Ημερομηνία Θανάτου 1954
Λογοτεχνικές Κατηγορίες Ποίηση
Βιογραφικό Σημείωμα
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΕΛΗΣ (1870-1954) Ο Γεώργιος Δελής γεννήθηκε στη Βραΐλα της Ρουμανίας. Το 1892 μετακόμισε με την οικογένειά του στη Βιέννη και φοίτησε στην εκεί Ιατρική Σχολή, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα Φιλοσοφίας και ασχολήθηκε με τη μουσική και την τέχνη γενικότερα. Στη Βιέννη συνδέθηκε φιλικά με τον νευρολόγο Κωνσταντίνο Οικονόμου, τον Απόστολο Δοξιάδη, τον Αντώνιο Χρηστομάνο, συμφοιτητή του στην Ιατρική και αργότερα καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς επίσης με τον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο και το ζωγράφο Κωνσταντίνο Παρθένη, τον Μανώλη Καλομοίρη και τον Δημήτριο Καραχάλιο (Λάμπρο Αστέρη). Το 1897 πρωτοστάτησε σε διαδήλωση φοιτητών με αίτημα την ελευθερία των πατρίδων τους και στη συνέχεια εγκατέλειψε τις σπουδές του και επέστρεψε στην Ελλάδα για να καταταγεί εθελοντικά στον πόλεμο. Μετά την καταστροφή της Ελλάδος γύρισε για κάποια χρόνια στη Βιέννη, όπου άσκησε το ιατρικό λειτούργημα και το 1908 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Πήρε μέρος στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ως έφεδρος γιατρός στο πολεμικό Ναυτικό. Το 1921 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Απάνεμα βράδια, γνωστός ωστόσο έγινε με τη συλλογή Τα σύννεφα στο γέρμα, που τιμήθηκε με το Λαμπρίκειο Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1929, μετά από εισήγηση του Κωστή Παλαμά. Τιμήθηκε επίσης με το Βραβείο Παλαμά (1944 για τη συλλογή Αλλοτινά κι αλλόκοσμα). 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γιώργου Δελή βλ. Πολιτάρχης Γ.Μ., «Δελής Γεώργιος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Γεώργιος Δελής· Μελέτες και κρίσεις για το έργο του. Αθήνα, Διογένης, 1990.
Καραντώνης Ανδρέας, «Γεώργιος Δελής», Φυσιογνωμίες· Τόμος δεύτερος, σ.37-51. Αθήνα, Παπαδήμας, 1977.
Κωνσταντινίδης Θάνος, Πρόλογος στο βιβλίο Γεώργιος Δελής· Μελέτες και κρίσεις για το έργο του· Ανάτυπο. Αθήνα, Διογένης, 1990.
Ξενόπουλος Γρηγόριος, Νέα Εστία, 1η/5/1927.
Πολιτάρχης Γ.Μ., «Δελής Γεώργιος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
Σικελιανός Άγγελος, «Γιώργος Δελής», Νέα Εστία35, ετ.ΙΗ΄, 1η/4/1944, αρ.404, σ.328-331.
Σισιλιάνος Δημ.- Καρμίρης Νικ., Ο ποιητής Δελής· Σύντομη μελέτη για την ποίησή του κι επιλογή από το έργο του. Αθήνα, 1947.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) Ι.Ποίηση
Απάνεμα βράδια. Αθήνα, Σιδέρης, 1921.
Σύννεφα στο γέρμα· Σχέδια Κωστή Παρθένη. Αθήνα, τυπ.Εστία, 1927.
Αλλοτινά κι αλλόκοσμα. Αθήνα, Αετός, 1942.
Ο ανάραχτος. ΙΙ.Συγκεντρωτικές εκδόσεις
Τα Λυρικά. Αθήνα, Αθήνα, 1953.
Δαμβέργης Ιωάννης
Δαμβέργης Ιωάννης
--------------------------------------------------------------------------------
Bιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
--------------------------------------------------------------------------------
Τόπος Γέννησης Κρήτη- Ηράκλειο
Ημερομηνία Γέννησης 1862
Ημερομηνία Θανάτου 1938
Λογοτεχνικές Κατηγορίες Πεζογραφία
Ποίηση
Δοκίμιο
Βιογραφικό Σημείωμα
ΙΙΩΑΝΝΗΣ Μ. ΔΑΜΒΕΡΓΗΣ (1862-1938) Ο Ιωάννης Δαμβέργης του Μιλτιάδη γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σε παιδική ηλικία και ενώ μαινόταν η κρητική επανάσταση κατέφυγε με την οικογένειά του στη Σμύρνη, όπου μαθήτευσε στην Ευαγγελική Σχολή. Σπούδασε στη νομική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και εγκαταστάθηκε στην πρωτεύουσα, όπου ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία και τις εκδόσεις περιοδικών και εφημερίδων. Διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού Εβδομάς την περίοδο 1887-1892 και της Εφημερίδας των συζητήσεων, ενώ από το 1902 ως το 1916 ανέλαβε την έκδοση και διανομή του ακραίου εθνικιστικού φυλλαδίου Πάτρια. Αναμείχθηκε ενεργά στην πολιτική ως μέλος της κρητικής αντιπροσωπείας και της τελευταίας απελευθερωτικής επιτροπής των Κρητών, θέσεις από τις οποίες ενίσχυσε τον αγώνα των κρητικών για ανεξαρτησία, ενώ υπήρξε επίσης διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Ελευθέριου Βενιζέλου, γενικός γραμματέας της οργανωτικής επιτροπής για τον εορτασμό της εθνικής εκατονταετηρίδας το 1931, και οργανωτικό μέλος του εορτασμού των εκατό χρόνων από τη γέννηση του λόρδου Byron. Ως υποστηρικτής της βενιζελικής παράταξης συνελήφθη το Νοέμβρη του 1916 και φυλακίστηκε ως το Γενάρη του επόμενου χρόνου επί εσχάτη προδοσία. Ιδρυτής του σωματείου Αδελφότητα Αγάπης Ακριτών και συνεργάτης της νεοϋορκέζικης ελληνόφωνης εφημερίδας Εθνικός Κήρυξ, ο Ιωάννης Δαμβέργης υπήρξε επίσης γενικός γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου κατά τα πρώτα έτη της λειτουργίας του, πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του και ιδρυτής επιστημονικών οργανώσεων όπως της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών και της Εταιρείας Κρητικών Μελετών. Πέθανε στην Αθήνα. Το πεζογραφικό έργο του Ιωάννη Δαμβέργη τοποθετείται χρονικά στη λογοτεχνική γενιά του 1880, η δράση της οποίας σημαδεύτηκε από το γλωσσικό ζήτημα. Ο Δαμβέργης ανήκε στη συντηρητική γλωσσική παράταξη και για τη συλλογή του Οι Κρήτες μου υιοθέτησε μια μικτή έκφραση (καθαρεύουσα στα αφηγηματικά μέρη, δημοτική στους λαϊκούς διαλόγους), η οποία ανταποκρινόταν στο σαφή πατριωτικό προσανατολισμό της αφηγηματογραφίας του με συχνές αναφορές στο ένδοξο παρελθόν του έθνους. Η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του Επεισόδια της ζωής πλησιάζει περισσότερο το χρονογράφημα παρά τη λογοτεχνική γραφή. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Ιωάννη Δαμβέργη βλ. Γαραντούδης Ευριπίδης, «Ιωάννης Μ. Δαμβέργης», Η παλαιότερη πεζογραφία μας· Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμοΖ΄ (1880-1900), σ.310-321. Αθήνα, Σοκόλης, 1997, Γιαλουράκης Μανώλης, «Δαμβέργης Ιωάννης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και χ.σ., «Δαμβέργης Ιωάννης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Γαραντούδης Ευριπίδης, «Ιωάννης Μ. Δαμβέργης», Η παλαιότερη πεζογραφία μας· Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμοΖ΄ (1880-1900), σ.310-321. Αθήνα, Σοκόλης, 1997.
Γιαλουράκης Μανώλης, «Δαμβέργης Ιωάννης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
Δροσίνης Γεώργιος, Σκόρπια φύλλα της ζωής μουΓ΄· Φιλολογική επιμέλεια Γιάννης Παπακώστας. Αθήνα, Σύλλογος προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων, 1983.
Κύρου Αχιλλεύς, «Ιωάννης Μ. Δαμβέργης (1862-1938)», Επετηρίς Εταιρείας Κρητικών Σπουδών2, 1939, σ.560-562.
Ξενόπουλος Γρηγόριος, «Οι διηγηματογράφοι μας ένας-ένας», Το Άστυ, 13-14-15/1/1896.
Ξενόπουλος Γρηγόριος, «Ένας αδικημένος», Αθηναϊκά Νέα, 23/4/1938.
Σκίπης Σωτήρης, «Ιωάννης Δαμβέργης», Νέα Εστία23, 1η/5/1938, αρ.273, σ.625-626.
Στεργιόπουλος Κώστας, «Δαμβέργης Ιωάννης», Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος - Λαρούς - Μπριττάνικα19. Αθήνα, Πάπυρος, 1984.
χ.σ., «Δαμβέργης Ιωάννης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) 1 Ι.Ποίηση
Τραγούδια της φυλακής. Αθήνα, τυπ. Π.Δ.Σακελλαρίου, 1918.
Τραγούδια της αγάπης. Αθήνα, 1925.
Τραγούδια των γηρατειών. Αθήνα, τυπ. Σ.Βλαστού, 1940. ΙΙ.Διηγήματα
Οι Κρήτες μου. Αθήνα, τυπ. Σ.Κ.Βλαστού, 1898.
Επεισόδια της ζωής. Αθήνα, τυπ. Π.Δ.Σακελλαρίου, 1904. ΙΙΙ.Δοκίμια
Το άσυλον των Θεών· Εντυπώσεις εκ του Δωδεκαθέου του γλύπτου κ.Γ.Βρούτου. Αθήνα, τυπ. Αλ.Παπαγεωργίου, 1886 (ανατύπωση από το περιοδικό Εβδομάς). 1. Για διεξοδικότερα εργογραφικά στοιχεία του Ιωάννη Δαμβέργη, βλ. Γαραντούδης Ευριπίδης, «Ιωάννης Μ. Δαμβέργης», Η παλαιότερη πεζογραφία μας· Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμοΖ΄ (1880-1900), σ.310-321. Αθήνα, Σοκόλης, 1997
--------------------------------------------------------------------------------
Bιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
--------------------------------------------------------------------------------
Τόπος Γέννησης Κρήτη- Ηράκλειο
Ημερομηνία Γέννησης 1862
Ημερομηνία Θανάτου 1938
Λογοτεχνικές Κατηγορίες Πεζογραφία
Ποίηση
Δοκίμιο
Βιογραφικό Σημείωμα
ΙΙΩΑΝΝΗΣ Μ. ΔΑΜΒΕΡΓΗΣ (1862-1938) Ο Ιωάννης Δαμβέργης του Μιλτιάδη γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σε παιδική ηλικία και ενώ μαινόταν η κρητική επανάσταση κατέφυγε με την οικογένειά του στη Σμύρνη, όπου μαθήτευσε στην Ευαγγελική Σχολή. Σπούδασε στη νομική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και εγκαταστάθηκε στην πρωτεύουσα, όπου ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία και τις εκδόσεις περιοδικών και εφημερίδων. Διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού Εβδομάς την περίοδο 1887-1892 και της Εφημερίδας των συζητήσεων, ενώ από το 1902 ως το 1916 ανέλαβε την έκδοση και διανομή του ακραίου εθνικιστικού φυλλαδίου Πάτρια. Αναμείχθηκε ενεργά στην πολιτική ως μέλος της κρητικής αντιπροσωπείας και της τελευταίας απελευθερωτικής επιτροπής των Κρητών, θέσεις από τις οποίες ενίσχυσε τον αγώνα των κρητικών για ανεξαρτησία, ενώ υπήρξε επίσης διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Ελευθέριου Βενιζέλου, γενικός γραμματέας της οργανωτικής επιτροπής για τον εορτασμό της εθνικής εκατονταετηρίδας το 1931, και οργανωτικό μέλος του εορτασμού των εκατό χρόνων από τη γέννηση του λόρδου Byron. Ως υποστηρικτής της βενιζελικής παράταξης συνελήφθη το Νοέμβρη του 1916 και φυλακίστηκε ως το Γενάρη του επόμενου χρόνου επί εσχάτη προδοσία. Ιδρυτής του σωματείου Αδελφότητα Αγάπης Ακριτών και συνεργάτης της νεοϋορκέζικης ελληνόφωνης εφημερίδας Εθνικός Κήρυξ, ο Ιωάννης Δαμβέργης υπήρξε επίσης γενικός γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου κατά τα πρώτα έτη της λειτουργίας του, πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του και ιδρυτής επιστημονικών οργανώσεων όπως της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών και της Εταιρείας Κρητικών Μελετών. Πέθανε στην Αθήνα. Το πεζογραφικό έργο του Ιωάννη Δαμβέργη τοποθετείται χρονικά στη λογοτεχνική γενιά του 1880, η δράση της οποίας σημαδεύτηκε από το γλωσσικό ζήτημα. Ο Δαμβέργης ανήκε στη συντηρητική γλωσσική παράταξη και για τη συλλογή του Οι Κρήτες μου υιοθέτησε μια μικτή έκφραση (καθαρεύουσα στα αφηγηματικά μέρη, δημοτική στους λαϊκούς διαλόγους), η οποία ανταποκρινόταν στο σαφή πατριωτικό προσανατολισμό της αφηγηματογραφίας του με συχνές αναφορές στο ένδοξο παρελθόν του έθνους. Η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του Επεισόδια της ζωής πλησιάζει περισσότερο το χρονογράφημα παρά τη λογοτεχνική γραφή. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Ιωάννη Δαμβέργη βλ. Γαραντούδης Ευριπίδης, «Ιωάννης Μ. Δαμβέργης», Η παλαιότερη πεζογραφία μας· Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμοΖ΄ (1880-1900), σ.310-321. Αθήνα, Σοκόλης, 1997, Γιαλουράκης Μανώλης, «Δαμβέργης Ιωάννης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και χ.σ., «Δαμβέργης Ιωάννης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Γαραντούδης Ευριπίδης, «Ιωάννης Μ. Δαμβέργης», Η παλαιότερη πεζογραφία μας· Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμοΖ΄ (1880-1900), σ.310-321. Αθήνα, Σοκόλης, 1997.
Γιαλουράκης Μανώλης, «Δαμβέργης Ιωάννης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
Δροσίνης Γεώργιος, Σκόρπια φύλλα της ζωής μουΓ΄· Φιλολογική επιμέλεια Γιάννης Παπακώστας. Αθήνα, Σύλλογος προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων, 1983.
Κύρου Αχιλλεύς, «Ιωάννης Μ. Δαμβέργης (1862-1938)», Επετηρίς Εταιρείας Κρητικών Σπουδών2, 1939, σ.560-562.
Ξενόπουλος Γρηγόριος, «Οι διηγηματογράφοι μας ένας-ένας», Το Άστυ, 13-14-15/1/1896.
Ξενόπουλος Γρηγόριος, «Ένας αδικημένος», Αθηναϊκά Νέα, 23/4/1938.
Σκίπης Σωτήρης, «Ιωάννης Δαμβέργης», Νέα Εστία23, 1η/5/1938, αρ.273, σ.625-626.
Στεργιόπουλος Κώστας, «Δαμβέργης Ιωάννης», Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος - Λαρούς - Μπριττάνικα19. Αθήνα, Πάπυρος, 1984.
χ.σ., «Δαμβέργης Ιωάννης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) 1 Ι.Ποίηση
Τραγούδια της φυλακής. Αθήνα, τυπ. Π.Δ.Σακελλαρίου, 1918.
Τραγούδια της αγάπης. Αθήνα, 1925.
Τραγούδια των γηρατειών. Αθήνα, τυπ. Σ.Βλαστού, 1940. ΙΙ.Διηγήματα
Οι Κρήτες μου. Αθήνα, τυπ. Σ.Κ.Βλαστού, 1898.
Επεισόδια της ζωής. Αθήνα, τυπ. Π.Δ.Σακελλαρίου, 1904. ΙΙΙ.Δοκίμια
Το άσυλον των Θεών· Εντυπώσεις εκ του Δωδεκαθέου του γλύπτου κ.Γ.Βρούτου. Αθήνα, τυπ. Αλ.Παπαγεωργίου, 1886 (ανατύπωση από το περιοδικό Εβδομάς). 1. Για διεξοδικότερα εργογραφικά στοιχεία του Ιωάννη Δαμβέργη, βλ. Γαραντούδης Ευριπίδης, «Ιωάννης Μ. Δαμβέργης», Η παλαιότερη πεζογραφία μας· Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμοΖ΄ (1880-1900), σ.310-321. Αθήνα, Σοκόλης, 1997
Δάλλας Γιάννης
Δάλλας Γιάννης
--------------------------------------------------------------------------------
Bιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
--------------------------------------------------------------------------------
Τόπος Γέννησης Φιλιππιάδα
Ημερομηνία Γέννησης 1924
Ημερομηνία Θανάτου -
Λογοτεχνικές Κατηγορίες Πεζογραφία
Ποίηση
Δοκίμιο
Μετάφραση
Μελέτη
Βιογραφικό Σημείωμα
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΛΛΑΣ (1924) Ο Γιάννης Δάλλας γεννήθηκε στη Φιλιππιάδα, με καταγωγή από τη μεριά του πατέρα του από το Σούλι και από τη μεριά της μητέρας του από τη Λευκάδα. Αποφοίτησε από το τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1952 και από το 1955 ως το 1973 εργάστηκε στο πρώτο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο της Ηπείρου, το Πρότυπο Λύκειο Ιωαννίνων, του οποίου υπήρξε συνιδρυτικό μέλος και στη συνέχεια ιδιοκτήτης και διευθυντής. Από το 1964 και για τρία χρόνια δίδαξε στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία και από το 1975 ως το 1986 στη Σχολή Μωραΐτη, όπου είχε νωρίτερα (1974-1975) διατελέσει διευθυντής προγράμματος των εκδηλώσεων στην Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας. Παράλληλα δίδαξε στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης (1976-1985), ενώ από το 1986 ως το 1993 δίδαξε Νεοελληνική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και από το 1988 ως σήμερα διδάσκει Νεοελληνική Παιδεία και Λογοτεχνία στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Διοργάνωσε συνέδρια και σεμινάρια στα Γιάννενα (Η πεζογραφία μεταξύ πολέμου και μεταπολέμου, Η κριτική στη νεώτερη Ελλάδα, Ο μεταπολεμικός υπερρεαλισμός) και την Κέρκυρα σε συνεργασία με το περιοδικό Πόρφυρας (Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Ανδρέας Κάλβος, Ιάκωβος Πολυλάς, Διονύσιος Σολωμός), ενώ έχει πάρει μέρος σε συνέδρια και διαλέξεις της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, αλλά και Θεσσαλονίκης, Ρεθύμνου και ξένων πανεπιστημίων (Κύπρου, Ιταλίας, Γερμανίας). Συνεκδότης του περιοδικού Ενδοχώρα, που κυκλοφόρησε από το 1959 ως το 1967 και υπεύθυνος ύλης του περιοδικού Δοκιμασία από το 1973 ως το 1974, ο Γιάννης Δάλλας συνεργάστηκε επίσης με την εφημερίδα Το Βήμα και πολλά λογοτεχνικά περιοδικά, από τα οποία αναφέρουμε ενδεικτικά τα: Ελεύθερα Γράμματα, Νέα Εστία, Νέα Πορεία, Καινούρια Εποχή, Κριτική, Εποχές, Ελληνικά, Η λέξη, Το δέντρο, Πλανόδιον, Μανδραγόρας). Συνεργάστηκε επίσης στη σειρά των εκδόσεων Σοκόλη Η παλαιότερη πεζογραφία μας, ως μέλος της συντακτικής επιτροπής και υπεύθυνος των τόμων Ι΄-ΙΒ΄. Είναι παντρεμένος, η σύζυγός του είναι καθηγήτρια στο τμήμα Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και έχει δύο γιους και μία κόρη. Σήμερα ζει στην Αθήνα. 1. Ευχαριστούμε τον συγγραφέα για την παραχώρηση στοιχεία για τη σύνταξη του κειμένου.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Αφιερώματα περιοδικών
Σύγχρονη Εκπαίδευση43, 11-12/1988
Ελί – τροχος9-10, Άνοιξη – Καλοκαίρι 1996. Για το έργο του Γιάννη Δάλλα έχουν γράψει μεταξύ άλλων οι: Κλέων Παράσχος, Τίμος Μαλάνος, Πέτρος Χάρης, Γιάννης Μηλίάδης, Νικηφόρος Βρεττάκος, Βάσος Βαρίκας, Αλέξανδρος Αργυρίου, Παναγιώτης Μουλλάς, Γ.Π. Σαββίδης, Τάκης Σινόπουλος, Αλέξης Ζήρας, Βαγγέλης Αθανασόπουλος, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Αναστ. Βιστωνίτης και Σπύρος Τσακνιάς.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) Ι. Ποίηση
Federico Garcia Lorca (θρήνος). 1948.
Εφτά πληγές. 1950.
Απόπειρα μυθολογίας. 1952.
Κυκλοδίωκτα. 1952.
Πόρτες εξόδου. 1960.
Ανατομία. 1971.
Το τίμημα. 1981.
Ο ζωντανός χρόνος. 1985.
Δόκιμος σε συντεχνία. 1986.
Ο ποιητής και το ποίημα. 1988.
Αποθέτης. 1998.
Στοιχεία ταυτότητας. 1999. ΙΙ. Πεζογραφία
Στο ρεύμα του ποταμού. 1986. ΙΙΙ. Μεταφράσεις
Ο ξύλινος νους (Τα επιγράμματα του Καλλίμαχου). 1960.
Αρχαίοι έλληνες Λυρικοί Ι΄. Ιαμβογράφοι. 1976. ΙV. Δοκίμια
Εποπτείες Α΄. 1954.
Υπερβατική συντεχνία. 1958.
Πλάγιος λόγος. 1989.
Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης. 1998.
Ευρυγώνια. Δοκίμια για την ποίηση και την πεζογραφία. 1999. V. Μελέτες – Επιμέλεια Εκδόσεων
Καβάφης και Ιστορία. 1974.
Ο Καβάφης και η Δεύτερη Σοφιστική. 1984.
Ο ελληνισμός και η θεολογία στον Καβάφη. 1988.
Σπουδές στον Καβάφη. 1987.
Οι ψαλμοί του Δαυίδ υπό Ανδρέα Κάλβου. 1981.
Ανδρέα Κάλβου Ιωαννίδου, Η Ιωνιάς. 1992.
Η ποιητική του Ανδρέα Κάλβου. 1993.
Ανδρέα Κάλβου, Ωδαί. 1998.
Ο κλασικισμός του Ανδρέα Κάλβου. 1999.
Κωνσταντίνου Θεοτόκη, Διηγήματα. 1978.
Κωνσταντίνου Θεοτόκη, Οι σκλάβοι στα δεσμά τους. 1981.
Κωνσταντίνου Θεοτόκη, Ο παπα Ιορδάνης ο πασίχαρος και η ενορία του. 1994.
Η δημιουργική δεκαετία στην ποίηση του Βάρναλη. 1988.
Κ.Βάρναλη, Σκλάβοι πολιορκημένοι. 1990.
Ν. Γ. Πεντζίκη, Εγκτάλοιπα Ιωάννη Κνίτελλη. 1994.
Κ. Βάρναλη, Το φως που καίει (υπό έκδοση). V. Συγκεντρωτικές εκδόσεις
Εξαγορά (συγκεντρωτική εκλογή). 1965.
Ποιήματα (1948-1988). 1990.
--------------------------------------------------------------------------------
Bιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
--------------------------------------------------------------------------------
Τόπος Γέννησης Φιλιππιάδα
Ημερομηνία Γέννησης 1924
Ημερομηνία Θανάτου -
Λογοτεχνικές Κατηγορίες Πεζογραφία
Ποίηση
Δοκίμιο
Μετάφραση
Μελέτη
Βιογραφικό Σημείωμα
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΛΛΑΣ (1924) Ο Γιάννης Δάλλας γεννήθηκε στη Φιλιππιάδα, με καταγωγή από τη μεριά του πατέρα του από το Σούλι και από τη μεριά της μητέρας του από τη Λευκάδα. Αποφοίτησε από το τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1952 και από το 1955 ως το 1973 εργάστηκε στο πρώτο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο της Ηπείρου, το Πρότυπο Λύκειο Ιωαννίνων, του οποίου υπήρξε συνιδρυτικό μέλος και στη συνέχεια ιδιοκτήτης και διευθυντής. Από το 1964 και για τρία χρόνια δίδαξε στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία και από το 1975 ως το 1986 στη Σχολή Μωραΐτη, όπου είχε νωρίτερα (1974-1975) διατελέσει διευθυντής προγράμματος των εκδηλώσεων στην Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας. Παράλληλα δίδαξε στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης (1976-1985), ενώ από το 1986 ως το 1993 δίδαξε Νεοελληνική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και από το 1988 ως σήμερα διδάσκει Νεοελληνική Παιδεία και Λογοτεχνία στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Διοργάνωσε συνέδρια και σεμινάρια στα Γιάννενα (Η πεζογραφία μεταξύ πολέμου και μεταπολέμου, Η κριτική στη νεώτερη Ελλάδα, Ο μεταπολεμικός υπερρεαλισμός) και την Κέρκυρα σε συνεργασία με το περιοδικό Πόρφυρας (Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Ανδρέας Κάλβος, Ιάκωβος Πολυλάς, Διονύσιος Σολωμός), ενώ έχει πάρει μέρος σε συνέδρια και διαλέξεις της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, αλλά και Θεσσαλονίκης, Ρεθύμνου και ξένων πανεπιστημίων (Κύπρου, Ιταλίας, Γερμανίας). Συνεκδότης του περιοδικού Ενδοχώρα, που κυκλοφόρησε από το 1959 ως το 1967 και υπεύθυνος ύλης του περιοδικού Δοκιμασία από το 1973 ως το 1974, ο Γιάννης Δάλλας συνεργάστηκε επίσης με την εφημερίδα Το Βήμα και πολλά λογοτεχνικά περιοδικά, από τα οποία αναφέρουμε ενδεικτικά τα: Ελεύθερα Γράμματα, Νέα Εστία, Νέα Πορεία, Καινούρια Εποχή, Κριτική, Εποχές, Ελληνικά, Η λέξη, Το δέντρο, Πλανόδιον, Μανδραγόρας). Συνεργάστηκε επίσης στη σειρά των εκδόσεων Σοκόλη Η παλαιότερη πεζογραφία μας, ως μέλος της συντακτικής επιτροπής και υπεύθυνος των τόμων Ι΄-ΙΒ΄. Είναι παντρεμένος, η σύζυγός του είναι καθηγήτρια στο τμήμα Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και έχει δύο γιους και μία κόρη. Σήμερα ζει στην Αθήνα. 1. Ευχαριστούμε τον συγγραφέα για την παραχώρηση στοιχεία για τη σύνταξη του κειμένου.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Αφιερώματα περιοδικών
Σύγχρονη Εκπαίδευση43, 11-12/1988
Ελί – τροχος9-10, Άνοιξη – Καλοκαίρι 1996. Για το έργο του Γιάννη Δάλλα έχουν γράψει μεταξύ άλλων οι: Κλέων Παράσχος, Τίμος Μαλάνος, Πέτρος Χάρης, Γιάννης Μηλίάδης, Νικηφόρος Βρεττάκος, Βάσος Βαρίκας, Αλέξανδρος Αργυρίου, Παναγιώτης Μουλλάς, Γ.Π. Σαββίδης, Τάκης Σινόπουλος, Αλέξης Ζήρας, Βαγγέλης Αθανασόπουλος, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Αναστ. Βιστωνίτης και Σπύρος Τσακνιάς.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) Ι. Ποίηση
Federico Garcia Lorca (θρήνος). 1948.
Εφτά πληγές. 1950.
Απόπειρα μυθολογίας. 1952.
Κυκλοδίωκτα. 1952.
Πόρτες εξόδου. 1960.
Ανατομία. 1971.
Το τίμημα. 1981.
Ο ζωντανός χρόνος. 1985.
Δόκιμος σε συντεχνία. 1986.
Ο ποιητής και το ποίημα. 1988.
Αποθέτης. 1998.
Στοιχεία ταυτότητας. 1999. ΙΙ. Πεζογραφία
Στο ρεύμα του ποταμού. 1986. ΙΙΙ. Μεταφράσεις
Ο ξύλινος νους (Τα επιγράμματα του Καλλίμαχου). 1960.
Αρχαίοι έλληνες Λυρικοί Ι΄. Ιαμβογράφοι. 1976. ΙV. Δοκίμια
Εποπτείες Α΄. 1954.
Υπερβατική συντεχνία. 1958.
Πλάγιος λόγος. 1989.
Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης. 1998.
Ευρυγώνια. Δοκίμια για την ποίηση και την πεζογραφία. 1999. V. Μελέτες – Επιμέλεια Εκδόσεων
Καβάφης και Ιστορία. 1974.
Ο Καβάφης και η Δεύτερη Σοφιστική. 1984.
Ο ελληνισμός και η θεολογία στον Καβάφη. 1988.
Σπουδές στον Καβάφη. 1987.
Οι ψαλμοί του Δαυίδ υπό Ανδρέα Κάλβου. 1981.
Ανδρέα Κάλβου Ιωαννίδου, Η Ιωνιάς. 1992.
Η ποιητική του Ανδρέα Κάλβου. 1993.
Ανδρέα Κάλβου, Ωδαί. 1998.
Ο κλασικισμός του Ανδρέα Κάλβου. 1999.
Κωνσταντίνου Θεοτόκη, Διηγήματα. 1978.
Κωνσταντίνου Θεοτόκη, Οι σκλάβοι στα δεσμά τους. 1981.
Κωνσταντίνου Θεοτόκη, Ο παπα Ιορδάνης ο πασίχαρος και η ενορία του. 1994.
Η δημιουργική δεκαετία στην ποίηση του Βάρναλη. 1988.
Κ.Βάρναλη, Σκλάβοι πολιορκημένοι. 1990.
Ν. Γ. Πεντζίκη, Εγκτάλοιπα Ιωάννη Κνίτελλη. 1994.
Κ. Βάρναλη, Το φως που καίει (υπό έκδοση). V. Συγκεντρωτικές εκδόσεις
Εξαγορά (συγκεντρωτική εκλογή). 1965.
Ποιήματα (1948-1988). 1990.
Γρυπάρης Ιωάννης
Γρυπάρης Ιωάννης
--------------------------------------------------------------------------------
Bιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
--------------------------------------------------------------------------------
Τόπος Γέννησης Σίφνος
Ημερομηνία Γέννησης 1872
Ημερομηνία Θανάτου 1942
Λογοτεχνικές Κατηγορίες Ποίηση
Μετάφραση
Βιογραφικό Σημείωμα
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΡΥΠΑΡΗΣ (1872-1942) Ο Ιωάννης Γρυπάρης γεννήθηκε στη Σίφνο, από όπου καταγόταν και η οικογένειά του, πέρασε όμως τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος και βιβλιοπώλης. Αποφοίτησε από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή και το 1888 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να σπουδάσει φιλολογία. Το 1892 η συλλογή του Δειλινά, γραμμένη στη δημοτική απορρίφθηκε από την επιτροπή του Φιλαδέλφειου διαγωνισμού. Την ίδια χρονιά επέστρεψε για πέντε χρόνια στην Πόλη, όπου εργάστηκε ως ελληνοδιδάσκαλος και επιμελήθηκε (μαζί με την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου) της σύνταξης του περιοδικού Φιλολογική Ηχώ του Νίκου Φαληρέα. Στα δύο χρόνια της σύμπραξής του στην Φιλολογική Ηχώ (1896-1897) ο Γρυπάρης πέτυχε συνεργασίες ονομάτων όπως του Παλαμά, του Ψυχάρη, του Εφταλιώτη και άλλων, μετατρέποντας το άλλοτε άσημο περιοδικό σε όργανο των δημοτικιστών. Υπήρξε επίσης συνιδρυτής (από κοινού με τον Κώστα Χατζόπουλο και το Γιάννη Καμπύση) του σημαντικού λογοτεχνικού περιοδικού Η Τέχνη (1898), που υπήρξε πρωτοποριακό σε επίπεδο διεθνούς ενημέρωσης για τη λογοτεχνική κίνηση και άσκησε μεγάλη επίδραση στην ανανέωση του ελληνικού πνευματικού και καλλιτεχνικού τοπίου της εποχής. Το 1897 και ενώ είχε προηγηθεί η σφαγή των Αρμενίων από τις τουρκικές αρχές, ο Γρυπάρης κατέφυγε στην Αθήνα όπου πήρε τελικά το πτυχίο του στη φιλολογία. Από το 1897 και ως το 1911 εργάστηκε ως καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης σε νησιά του Αιγαίου, στην ΄Άμφισσα και το Αίγιο, ενώ το 1911 παντρεύτηκε και έφυγε με υποτροφία στην Ευρώπη (Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία) ως το 1914. Γυμνασιάρχης στο Γύθειο και το Μεσολόγγι (1914-1917), γενικός επιθεωρητής Μέσης Εκπαίδευσης στη Χαλκίδα (1917-1920) τμηματάρχης Γραμμάτων και Τεχνών στο Υπουργείο Παιδείας (από το 1923), συντάκτης του περιοδικού Εικονογραφημένη Ελλάς (1925) και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου (1930-1936), ο Γρυπάρης ανέπτυξε παράλληλα και λογοτεχνική δραστηριότητα, ποιητική και πεζογραφική. Το μοναδικό ποιητικό έργο του είναι η γραμμένη στη δημοτική συλλογή του Σκαραβαίοι και Τερρακότες (1919), στην οποία συγκέντρωσε ποιήματα που είχε νωρίτερα (1893 - 1909) δημοσιεύσει σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες, και για την οποία τιμήθηκε με το Αριστείο των Γραμμάτων και των Τεχνών. Στα ποιήματα του Γρυπάρη διακρίνονται επιδράσεις από τα ρεύματα του γαλλικού συμβολισμού και του παρνασσισμού. Το πεζό έργο του αποτελείται από χρονογραφήματα, κριτικά σημειώματα , άρθρα και κυρίως μεταφράσεις (όλα τα σωζόμενα έργα του Σοφοκλή και του Αισχύλου, οι Βάκχες του Ευριπίδη, αποσπάσματα των Πλάτωνα, Ομήρου, Βακχυλίδη, Πίνδαρου, Ηροδότου, Κάτουλλου, Οράτιου, καθώς και έργα των Γκαίτε, Σίλλερ, Χάινε, Ζολά, Χάμσουν, Σέλλεϋ και άλλων). Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στις μεταφράσεις του των αρχαίων τραγικών που αποτέλεσαν τη βάση της αναβίωσης του αρχαιοελληνικού δράματος στα πλαίσια των Δελφικών εορτών με την οργάνωση του Άγγελου Σικελιανού και εν συνεχεία από το Εθνικό Θέατρο. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Ιωάννη Γρυπάρη βλ. Βαλέτας Γ., «Γρυπάρης Ιωάννης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Κ.Ι.Β., «Γρυπάρης Ιωάννης», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια8. Αθήνα, Πυρσός, 1929, Λυκούργου Νίκη, «Γρυπάρης Ιωάννης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985 και Μερακλής Μ.Γ., «Ιωάννης Γρυπάρης», Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί - Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία - Γραμματολογία, σ.338-341. Αθήνα, Σοκόλης, 1977.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Άγρας Τέλλος, «Ο δημιουργός», Νέα ΕστίαΛΒ΄, 1η/7/1942, αρ.362, σ.548-557 (τώρα και στον τόμο Τέλλος Άγρας Κριτικά Τόμος δεύτερος· Ποιητικά πρόσωπα και κείμενα· Φιλολογική επιμέλεια Κώστας Στεργιόπουλος, σ.72-94. Αθήνα, Ερμής, 1981 με τίτλο «Ο δημιουργός Γρυπάρης· Γλωσσική συμβολή - Το επίθετο - Τεχνολογικά – Στιχουργικά»).
Αλισανδράτος Γιώργος Γ., «Ο Πραματευτής του Γρυπάρη· Φιλολογικά σημειώματα», στο συλλογικό τόμο Μνημοσύνης θρέμματα· Αφιέρωμα στη μνήμη του Αντώνη Μωραϊτη, σ.195-213. Αθήνα, Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, 1993.
Αποστολάκης Γ., Η ποίηση στη ζωή μας. Αθήνα, 1929.
Αποστολάκης Γ., Το κλέφτικο τραγούδι. Αθήνα: 1950.
Αργυροπούλου Μαρία Π., Λογοτεχνικές κρίσεις · Οι «Σκαραβαίοι και Τερρακότες» του κ.Ι.Ν.Γρυπάρη. Αθήνα, τυπ.Βάρτσου, 1929.
Βαλέτας Γ., «Η βιβλιογραφία Ι.Γρυπάρη», Πειραϊκά ΓράμματαΓ΄, 1943.
Βαλέτας Γ., (επιμ. εισαγ.), Ιωάννης Γρυπάρης· ΆπανταΑ΄-Β΄. Αθήνα, 1952 και 1967.
Βαλέτας Γ., «Γρυπάρης Ιωάννης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
Βαλέτας Γ., Ιωάννης Γρυπάρης· Ο πρώτος μετασολωμικός· Βίος – Έργο - Εποχή. Αθήνα, Εκδόσεις Πηγής, 1971.
Βλάχος Άγγελος, «Φιλαδέλφειος ποιητικός διαγωνισμός· κρίσις της επιτροπής των ελλανοδικών», Εστία, 1892, εξ.β΄ , σ.274.
Γεωργουσόπουλος Κώστας, «Ο Γρυπάρης μεταφραστής τραγωδιών», Διαβάζω52, 4/1982, σ.37-38.
Γιαλούρης Αντώνης, «Το έργο του Γρυπάρη», ΔιόνυσοςΑ΄ (Κωνσταντινούπολη), 1919, σ.6-18 και 22-23.
Γιαλούρης Αντώνης, «Το έργο του Γρυπάρη», ΛόγοςΒ΄ (Κωνσταντινούπολη), 1920, σ.173-178.
Θρύλος Άλκης, «Ι. Γρυπάρης», Κριτικές μελέτεςΙΙΙ, σ.5-41. Αθήνα, Σαριβαξεβάνης, 1925.
Κακριδής Ι.Θ., Το μεταφραστικό έργο του Γρυπάρη. Αθήνα, ανάτυπο από τη Νέα Εστία, 1942.
Κουντούρας Μιλτ., Ο ποιητής Γρυπάρης·Ομιλία. Χίος, Βιβλιοπωλείο Π.Ιατρίδη, 1920.
Κ.Ι.Β., «Γρυπάρης Ιωάννης», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια8. Αθήνα, Πυρσός, 1929.
Λεκατσάς Παναγής Γ., «Ι.Ν.Γρυπάρη: Σοφοκλέους Φιλοκτήτης (ελεύθερη απόδοση)», Νέα Εστία23, ετ.ΙΒ΄, 15/1/1938, αρ.266, σ.138-140.
Λυκούργου Νίκη, «Γρυπάρης Ιωάννης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
Μαλάνος Τ., «Η Γρυπαρική ποίηση» , Νέα ΖωήΙΑ΄ (Αλεξάνδρεια), 1922, σ.329-340.
Μαλάνος Τίμος, «Ιωάννης Γρυπάρης», Δειγματολόγιο· Κριτικά διάφορα, σ.28-36. Αθήνα, Φέξης, 1962.
Μελάς Σπύρος, «Ιωάννης Γρυπάρης», Νεοελληνική Λογοτεχνία, σ.423-430. Αθήνα, Φέξης, 1962.
Μερακλής Μ.Γ., «Ιωάννης Γρυπάρης», Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί – Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία – Γραμματολογία, σ.338-341. Αθήνα, Σοκόλης, 1977.
Μυριβήλης Στρατής, Ιωάννης Γρυπάρης·Σκαραβαίοι και Τερρακότες και ένα ανέκδοτο ποίημα. Αθήνα, Παρθενών, [1943].
Νιρβάνας Παύλος, «Οι ποιηταί μας · Ιωάννης Γρυπάρης», Κριτική Α΄, σ.113 κ.εξ.
Ξενόπουλος Γρηγόριος, «Ι.Ν.Γρυπάρης», Νέα ΖωήΗ΄ (Αλεξάνδρεια), 1913, σ.53-59.
Ξενόπουλος Γρηγόριος, «Ι.Ν.Γρυπάρης», Νέα Εστία15, ετ.Η΄, 15/2/1934, αρ.171, σ.111-116.
Παλαμάς Λέαντρος, Ο ποιητής Ι.Ν.Γρυπάρης. Αθήνα, ανάτυπο από το Δελτίο του Εκπαιδευτικού Ομίλου8, 1920.
Παναγιωτόπουλος Αντ. Ι., «Νεοέλληνες λυρικοί ποιηταί: Ιωάννης Γρυπάρης», Αναζήτησις, ετ.Β΄, 1/1967, αρ.7, σ.7, 15-16.
Παναγιωτόπουλος Ι.Μ., «Ιωάννης Γρυπάρης», Τα πρόσωπα και τα κείμεναΑ΄
Δρόμοι παράλληλοι, σ.107-120. Αθήνα, Αετός, 1943.
Παραράς Λ., «Η τέχνη του Γρυπάρη από ένα σονέττο του», Μορφές, (Θεσσαλονίκη), 1947, σ.421-426 και 460-463.
Σταύρακας Παναγιώτης, Ιωάννης Γρυπάρης· 1870-1942· Ο άνθρωπος, ο ποιητής. Αθήνα, έκδοση του Σιφνιακού Πνευματικού Ιδρύματος Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, 1989.
Στεργιόπουλος Κώστας, «Ο χαρακτήρας της ποίησης του Γρυπάρη», Διαβάζω52, 4/1982, σ.29-36 (τώρα και στον τόμο ΠεριδιαβάζονταςΑ΄· Από τον Κάλβο στον Παπατσώνη, σ.39-51. Αθήνα, Κέδρος, 1982).
Φιλοκύπρου Έλλη, «Μια φλόγα που αναρριπίζεται: Αλάζοντας όψεις: Οι προτάσεις ποιητικής του Γρυπάρη και του Πορφύρα», Ακτή11 (Λευκωσία), Καλοκαίρι 1992, σ.401-411.
Χατζίνης Γιάννης, «Δύναμη και αδυναμία του Ι.Ν.Γρυπάρη», Ο άλλος καιρός (νεοελληνικά δοκίμια), σ.109-112. Αθήνα, εκδ. Κριτικών Φύλλων, 1976. Αφιερώματα περιοδικών
Νέα Εστία32, ετ.ΙΣΤ΄, 1η/7/1942, αρ.362.
Νεοελληνικά γράμματα220, 8/2/1941.
Ελληνική ΔημιουργίαΙΑ΄, 1/3/1953, αρ.122, σ.259-308.
Λογοτεχνικό ΔελτίοΣΤ΄, 5/1970, αρ.34.
Ζευς Ομαγύριος1, 1971-1972.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) 1 Ι.Ποίηση
Σκαραβαίοι και τερρακότες. Αθήνα, Ι.Ν.Σιδέρης, [1919]. ΙΙ.Μεταφράσεις
Αισχύλου Ορέστεια Ι · Αγαμέμνων. Αθήνα, ανάτυπο από το περ.ΗλύσιαΒ', 1906, σ.7-68. 1906. και Αθήνα, Φέξης, 1911.
Αισχύλου Ορέστεια · Χοηφόροι. Αθήνα, Φέξης, 1911.
Αισχύλου Ορέστεια · Ευμενίδες. Αθήνα, Φέξης, 1911.
Αισχύλου Επτά επί Θήβας. Αθήνα, Φέξης, 1911.
Πλάτωνος Πολιτεία· Μετάφρασις Ι.Ν.Γρυπάρη · τόμος πρώτος. Αθήνα, Φέξης, 1911.
Πλάτωνος Πολιτεία· Μετάφρασις Ι.Ν.Γρυπάρη· τόμος δεύτερος. Αθήνα, Φέξης, 1911.
Πλάτωνος Ευθύδημος. Αθήνα, Φέξης, 1912.
Ερρίκου Χάινε Ταξιδιωτικές εικόνες. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 1925.
Goethe, Το παραμύθι της αλεπούς. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 1930.
Οι τραγωδίες του ΑισχύλουΙ·Ικέτιδες, Προμηθέας Δεσμώτης. Αθήνα, Δελφικές εορτές (τυπ. Σακελλάριου), 1930.
Σοφοκλέους Ηλέκτρα. Αθήνα, Εστία, 1936.
Σοφοκλέους Οιδίπους επί Κολωνώ. Αθήνα, Εστία, 1937.
Σοφοκλέους Φιλοκτήτης. Αθήνα, Εστία, 1937.
Οι τραγωδίες του Αισχύλου ΙΙ· Ορέστεια. Αθήνα, Εστία, 1938.
Σοφοκλέους Αντιγόνη. Αθήνα, Εστία, 1940.
Σοφοκλέους Αίας. Αθήνα, Εστία, 1940.
Φύλλα Τέχνης (τέσσερα τεύχη με ποιήματα). 1935. ΙΙΙ. Συγκεντρωτικές εκδόσεις
Ο άγνωστος Γρυπάρης· Ανέκδοτα ποιήματα· Εισαγωγή Θ.Σπεράντσα. Αθήνα, Αστήρ, 1954.
Τα ποιήματα
επιμέλεια Δημήτρης Δασκαλόπουλος. Αθήνα. Εστία, ;
Ιωάννης Γρυπάρης· Ο πρώτος μετασολωμικός· Βίος- Έργο- Εποχή. Αθήνα, Πηγή, 1971. 1. Για εξαντλητική των έργων του Γρυπάρη που περιλαμβάνει και τα δημοσιεύματα σε εφημερίδες και περιοδικά βλ. Κατσίμπαλης Κ.Γ., «Βιβλιογραφία Ι.Ν. Γρυπάρη», Νέα Εστία32, ετ.ΙΣΤ΄, 1η/7/1942, αρ.362, σ.622-640 και Βαλέτας Ι., «Συμβολή στη βιβλιογραφία του Ι.Ν.Γρυπάρη», Πειραϊκά Γράμματα Β΄, 2, 3 και 4, Αύγουστος-Οκτώβριος 1942.
--------------------------------------------------------------------------------
Bιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
--------------------------------------------------------------------------------
Τόπος Γέννησης Σίφνος
Ημερομηνία Γέννησης 1872
Ημερομηνία Θανάτου 1942
Λογοτεχνικές Κατηγορίες Ποίηση
Μετάφραση
Βιογραφικό Σημείωμα
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΡΥΠΑΡΗΣ (1872-1942) Ο Ιωάννης Γρυπάρης γεννήθηκε στη Σίφνο, από όπου καταγόταν και η οικογένειά του, πέρασε όμως τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος και βιβλιοπώλης. Αποφοίτησε από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή και το 1888 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να σπουδάσει φιλολογία. Το 1892 η συλλογή του Δειλινά, γραμμένη στη δημοτική απορρίφθηκε από την επιτροπή του Φιλαδέλφειου διαγωνισμού. Την ίδια χρονιά επέστρεψε για πέντε χρόνια στην Πόλη, όπου εργάστηκε ως ελληνοδιδάσκαλος και επιμελήθηκε (μαζί με την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου) της σύνταξης του περιοδικού Φιλολογική Ηχώ του Νίκου Φαληρέα. Στα δύο χρόνια της σύμπραξής του στην Φιλολογική Ηχώ (1896-1897) ο Γρυπάρης πέτυχε συνεργασίες ονομάτων όπως του Παλαμά, του Ψυχάρη, του Εφταλιώτη και άλλων, μετατρέποντας το άλλοτε άσημο περιοδικό σε όργανο των δημοτικιστών. Υπήρξε επίσης συνιδρυτής (από κοινού με τον Κώστα Χατζόπουλο και το Γιάννη Καμπύση) του σημαντικού λογοτεχνικού περιοδικού Η Τέχνη (1898), που υπήρξε πρωτοποριακό σε επίπεδο διεθνούς ενημέρωσης για τη λογοτεχνική κίνηση και άσκησε μεγάλη επίδραση στην ανανέωση του ελληνικού πνευματικού και καλλιτεχνικού τοπίου της εποχής. Το 1897 και ενώ είχε προηγηθεί η σφαγή των Αρμενίων από τις τουρκικές αρχές, ο Γρυπάρης κατέφυγε στην Αθήνα όπου πήρε τελικά το πτυχίο του στη φιλολογία. Από το 1897 και ως το 1911 εργάστηκε ως καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης σε νησιά του Αιγαίου, στην ΄Άμφισσα και το Αίγιο, ενώ το 1911 παντρεύτηκε και έφυγε με υποτροφία στην Ευρώπη (Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία) ως το 1914. Γυμνασιάρχης στο Γύθειο και το Μεσολόγγι (1914-1917), γενικός επιθεωρητής Μέσης Εκπαίδευσης στη Χαλκίδα (1917-1920) τμηματάρχης Γραμμάτων και Τεχνών στο Υπουργείο Παιδείας (από το 1923), συντάκτης του περιοδικού Εικονογραφημένη Ελλάς (1925) και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου (1930-1936), ο Γρυπάρης ανέπτυξε παράλληλα και λογοτεχνική δραστηριότητα, ποιητική και πεζογραφική. Το μοναδικό ποιητικό έργο του είναι η γραμμένη στη δημοτική συλλογή του Σκαραβαίοι και Τερρακότες (1919), στην οποία συγκέντρωσε ποιήματα που είχε νωρίτερα (1893 - 1909) δημοσιεύσει σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες, και για την οποία τιμήθηκε με το Αριστείο των Γραμμάτων και των Τεχνών. Στα ποιήματα του Γρυπάρη διακρίνονται επιδράσεις από τα ρεύματα του γαλλικού συμβολισμού και του παρνασσισμού. Το πεζό έργο του αποτελείται από χρονογραφήματα, κριτικά σημειώματα , άρθρα και κυρίως μεταφράσεις (όλα τα σωζόμενα έργα του Σοφοκλή και του Αισχύλου, οι Βάκχες του Ευριπίδη, αποσπάσματα των Πλάτωνα, Ομήρου, Βακχυλίδη, Πίνδαρου, Ηροδότου, Κάτουλλου, Οράτιου, καθώς και έργα των Γκαίτε, Σίλλερ, Χάινε, Ζολά, Χάμσουν, Σέλλεϋ και άλλων). Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στις μεταφράσεις του των αρχαίων τραγικών που αποτέλεσαν τη βάση της αναβίωσης του αρχαιοελληνικού δράματος στα πλαίσια των Δελφικών εορτών με την οργάνωση του Άγγελου Σικελιανού και εν συνεχεία από το Εθνικό Θέατρο. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Ιωάννη Γρυπάρη βλ. Βαλέτας Γ., «Γρυπάρης Ιωάννης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Κ.Ι.Β., «Γρυπάρης Ιωάννης», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια8. Αθήνα, Πυρσός, 1929, Λυκούργου Νίκη, «Γρυπάρης Ιωάννης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985 και Μερακλής Μ.Γ., «Ιωάννης Γρυπάρης», Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί - Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία - Γραμματολογία, σ.338-341. Αθήνα, Σοκόλης, 1977.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Άγρας Τέλλος, «Ο δημιουργός», Νέα ΕστίαΛΒ΄, 1η/7/1942, αρ.362, σ.548-557 (τώρα και στον τόμο Τέλλος Άγρας Κριτικά Τόμος δεύτερος· Ποιητικά πρόσωπα και κείμενα· Φιλολογική επιμέλεια Κώστας Στεργιόπουλος, σ.72-94. Αθήνα, Ερμής, 1981 με τίτλο «Ο δημιουργός Γρυπάρης· Γλωσσική συμβολή - Το επίθετο - Τεχνολογικά – Στιχουργικά»).
Αλισανδράτος Γιώργος Γ., «Ο Πραματευτής του Γρυπάρη· Φιλολογικά σημειώματα», στο συλλογικό τόμο Μνημοσύνης θρέμματα· Αφιέρωμα στη μνήμη του Αντώνη Μωραϊτη, σ.195-213. Αθήνα, Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, 1993.
Αποστολάκης Γ., Η ποίηση στη ζωή μας. Αθήνα, 1929.
Αποστολάκης Γ., Το κλέφτικο τραγούδι. Αθήνα: 1950.
Αργυροπούλου Μαρία Π., Λογοτεχνικές κρίσεις · Οι «Σκαραβαίοι και Τερρακότες» του κ.Ι.Ν.Γρυπάρη. Αθήνα, τυπ.Βάρτσου, 1929.
Βαλέτας Γ., «Η βιβλιογραφία Ι.Γρυπάρη», Πειραϊκά ΓράμματαΓ΄, 1943.
Βαλέτας Γ., (επιμ. εισαγ.), Ιωάννης Γρυπάρης· ΆπανταΑ΄-Β΄. Αθήνα, 1952 και 1967.
Βαλέτας Γ., «Γρυπάρης Ιωάννης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
Βαλέτας Γ., Ιωάννης Γρυπάρης· Ο πρώτος μετασολωμικός· Βίος – Έργο - Εποχή. Αθήνα, Εκδόσεις Πηγής, 1971.
Βλάχος Άγγελος, «Φιλαδέλφειος ποιητικός διαγωνισμός· κρίσις της επιτροπής των ελλανοδικών», Εστία, 1892, εξ.β΄ , σ.274.
Γεωργουσόπουλος Κώστας, «Ο Γρυπάρης μεταφραστής τραγωδιών», Διαβάζω52, 4/1982, σ.37-38.
Γιαλούρης Αντώνης, «Το έργο του Γρυπάρη», ΔιόνυσοςΑ΄ (Κωνσταντινούπολη), 1919, σ.6-18 και 22-23.
Γιαλούρης Αντώνης, «Το έργο του Γρυπάρη», ΛόγοςΒ΄ (Κωνσταντινούπολη), 1920, σ.173-178.
Θρύλος Άλκης, «Ι. Γρυπάρης», Κριτικές μελέτεςΙΙΙ, σ.5-41. Αθήνα, Σαριβαξεβάνης, 1925.
Κακριδής Ι.Θ., Το μεταφραστικό έργο του Γρυπάρη. Αθήνα, ανάτυπο από τη Νέα Εστία, 1942.
Κουντούρας Μιλτ., Ο ποιητής Γρυπάρης·Ομιλία. Χίος, Βιβλιοπωλείο Π.Ιατρίδη, 1920.
Κ.Ι.Β., «Γρυπάρης Ιωάννης», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια8. Αθήνα, Πυρσός, 1929.
Λεκατσάς Παναγής Γ., «Ι.Ν.Γρυπάρη: Σοφοκλέους Φιλοκτήτης (ελεύθερη απόδοση)», Νέα Εστία23, ετ.ΙΒ΄, 15/1/1938, αρ.266, σ.138-140.
Λυκούργου Νίκη, «Γρυπάρης Ιωάννης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
Μαλάνος Τ., «Η Γρυπαρική ποίηση» , Νέα ΖωήΙΑ΄ (Αλεξάνδρεια), 1922, σ.329-340.
Μαλάνος Τίμος, «Ιωάννης Γρυπάρης», Δειγματολόγιο· Κριτικά διάφορα, σ.28-36. Αθήνα, Φέξης, 1962.
Μελάς Σπύρος, «Ιωάννης Γρυπάρης», Νεοελληνική Λογοτεχνία, σ.423-430. Αθήνα, Φέξης, 1962.
Μερακλής Μ.Γ., «Ιωάννης Γρυπάρης», Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί – Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία – Γραμματολογία, σ.338-341. Αθήνα, Σοκόλης, 1977.
Μυριβήλης Στρατής, Ιωάννης Γρυπάρης·Σκαραβαίοι και Τερρακότες και ένα ανέκδοτο ποίημα. Αθήνα, Παρθενών, [1943].
Νιρβάνας Παύλος, «Οι ποιηταί μας · Ιωάννης Γρυπάρης», Κριτική Α΄, σ.113 κ.εξ.
Ξενόπουλος Γρηγόριος, «Ι.Ν.Γρυπάρης», Νέα ΖωήΗ΄ (Αλεξάνδρεια), 1913, σ.53-59.
Ξενόπουλος Γρηγόριος, «Ι.Ν.Γρυπάρης», Νέα Εστία15, ετ.Η΄, 15/2/1934, αρ.171, σ.111-116.
Παλαμάς Λέαντρος, Ο ποιητής Ι.Ν.Γρυπάρης. Αθήνα, ανάτυπο από το Δελτίο του Εκπαιδευτικού Ομίλου8, 1920.
Παναγιωτόπουλος Αντ. Ι., «Νεοέλληνες λυρικοί ποιηταί: Ιωάννης Γρυπάρης», Αναζήτησις, ετ.Β΄, 1/1967, αρ.7, σ.7, 15-16.
Παναγιωτόπουλος Ι.Μ., «Ιωάννης Γρυπάρης», Τα πρόσωπα και τα κείμεναΑ΄
Δρόμοι παράλληλοι, σ.107-120. Αθήνα, Αετός, 1943.
Παραράς Λ., «Η τέχνη του Γρυπάρη από ένα σονέττο του», Μορφές, (Θεσσαλονίκη), 1947, σ.421-426 και 460-463.
Σταύρακας Παναγιώτης, Ιωάννης Γρυπάρης· 1870-1942· Ο άνθρωπος, ο ποιητής. Αθήνα, έκδοση του Σιφνιακού Πνευματικού Ιδρύματος Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, 1989.
Στεργιόπουλος Κώστας, «Ο χαρακτήρας της ποίησης του Γρυπάρη», Διαβάζω52, 4/1982, σ.29-36 (τώρα και στον τόμο ΠεριδιαβάζονταςΑ΄· Από τον Κάλβο στον Παπατσώνη, σ.39-51. Αθήνα, Κέδρος, 1982).
Φιλοκύπρου Έλλη, «Μια φλόγα που αναρριπίζεται: Αλάζοντας όψεις: Οι προτάσεις ποιητικής του Γρυπάρη και του Πορφύρα», Ακτή11 (Λευκωσία), Καλοκαίρι 1992, σ.401-411.
Χατζίνης Γιάννης, «Δύναμη και αδυναμία του Ι.Ν.Γρυπάρη», Ο άλλος καιρός (νεοελληνικά δοκίμια), σ.109-112. Αθήνα, εκδ. Κριτικών Φύλλων, 1976. Αφιερώματα περιοδικών
Νέα Εστία32, ετ.ΙΣΤ΄, 1η/7/1942, αρ.362.
Νεοελληνικά γράμματα220, 8/2/1941.
Ελληνική ΔημιουργίαΙΑ΄, 1/3/1953, αρ.122, σ.259-308.
Λογοτεχνικό ΔελτίοΣΤ΄, 5/1970, αρ.34.
Ζευς Ομαγύριος1, 1971-1972.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) 1 Ι.Ποίηση
Σκαραβαίοι και τερρακότες. Αθήνα, Ι.Ν.Σιδέρης, [1919]. ΙΙ.Μεταφράσεις
Αισχύλου Ορέστεια Ι · Αγαμέμνων. Αθήνα, ανάτυπο από το περ.ΗλύσιαΒ', 1906, σ.7-68. 1906. και Αθήνα, Φέξης, 1911.
Αισχύλου Ορέστεια · Χοηφόροι. Αθήνα, Φέξης, 1911.
Αισχύλου Ορέστεια · Ευμενίδες. Αθήνα, Φέξης, 1911.
Αισχύλου Επτά επί Θήβας. Αθήνα, Φέξης, 1911.
Πλάτωνος Πολιτεία· Μετάφρασις Ι.Ν.Γρυπάρη · τόμος πρώτος. Αθήνα, Φέξης, 1911.
Πλάτωνος Πολιτεία· Μετάφρασις Ι.Ν.Γρυπάρη· τόμος δεύτερος. Αθήνα, Φέξης, 1911.
Πλάτωνος Ευθύδημος. Αθήνα, Φέξης, 1912.
Ερρίκου Χάινε Ταξιδιωτικές εικόνες. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 1925.
Goethe, Το παραμύθι της αλεπούς. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 1930.
Οι τραγωδίες του ΑισχύλουΙ·Ικέτιδες, Προμηθέας Δεσμώτης. Αθήνα, Δελφικές εορτές (τυπ. Σακελλάριου), 1930.
Σοφοκλέους Ηλέκτρα. Αθήνα, Εστία, 1936.
Σοφοκλέους Οιδίπους επί Κολωνώ. Αθήνα, Εστία, 1937.
Σοφοκλέους Φιλοκτήτης. Αθήνα, Εστία, 1937.
Οι τραγωδίες του Αισχύλου ΙΙ· Ορέστεια. Αθήνα, Εστία, 1938.
Σοφοκλέους Αντιγόνη. Αθήνα, Εστία, 1940.
Σοφοκλέους Αίας. Αθήνα, Εστία, 1940.
Φύλλα Τέχνης (τέσσερα τεύχη με ποιήματα). 1935. ΙΙΙ. Συγκεντρωτικές εκδόσεις
Ο άγνωστος Γρυπάρης· Ανέκδοτα ποιήματα· Εισαγωγή Θ.Σπεράντσα. Αθήνα, Αστήρ, 1954.
Τα ποιήματα
επιμέλεια Δημήτρης Δασκαλόπουλος. Αθήνα. Εστία, ;
Ιωάννης Γρυπάρης· Ο πρώτος μετασολωμικός· Βίος- Έργο- Εποχή. Αθήνα, Πηγή, 1971. 1. Για εξαντλητική των έργων του Γρυπάρη που περιλαμβάνει και τα δημοσιεύματα σε εφημερίδες και περιοδικά βλ. Κατσίμπαλης Κ.Γ., «Βιβλιογραφία Ι.Ν. Γρυπάρη», Νέα Εστία32, ετ.ΙΣΤ΄, 1η/7/1942, αρ.362, σ.622-640 και Βαλέτας Ι., «Συμβολή στη βιβλιογραφία του Ι.Ν.Γρυπάρη», Πειραϊκά Γράμματα Β΄, 2, 3 και 4, Αύγουστος-Οκτώβριος 1942.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
