Βικέλας Δημήτριος

Βικέλας Δημήτριος







--------------------------------------------------------------------------------
Bιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
--------------------------------------------------------------------------------


Τόπος Γέννησης Σύρος- Ερμούπολη
Ημερομηνία Γέννησης 1835
Ημερομηνία Θανάτου 1908
Λογοτεχνικές Κατηγορίες Πεζογραφία
Ποίηση
Κριτική
Δοκίμιο
Ταξιδιωτική λογοτεχνία
Μετάφραση



Βιογραφικό Σημείωμα

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΚΕΛΑΣ (1835-1908) Ο Δημήτριος Βικέλας γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1835, καταγόμενος από μεγάλη εμπορική οικογένεια με καταβολές στη Βέροια και αρχικό όνομα Μπεκέλα ή Μπικέλα. Πατέρας του ήταν ο έμπορος Εμμανουήλ Βικέλας και μητέρα του η Σμαράγδα, κόρη του εμπόρου Γεωργίου Μελά και αδελφή του Λέοντος Μελά. Σε ηλικία τεσσάρων ετών έμεινε για ένα χρόνο στο Ναύπλιο με την οικογένειά του, η οποία ένα χρόνο μετά εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Τα πρώτα γράμματα έμαθε κοντά στη μορφωμένη και φιλομαθή μητέρα του, ενώ γενικά η μόρφωσή του δεν υπήρξε συστηματική λόγω των συνεχών μετακινήσεων της οικογένειάς του. Στην Πόλη πέρασε εννιά χρόνια ως το 1849, οπότε επέστρεψε στη Σύρο μαζί με τη μητέρα του και φοίτησε στο Λύκειο του Χ.Ευαγγελίδη. Συμμαθητής του Εμμανουήλ Ροΐδη, μαζί του εξέδωσε το χειρόγραφο μαθητικό περιοδικό Λυκείου Μέλισσα. Το 1851 σε ηλικία δεκαέξι ετών μετέφρασε το έργο του Ρακίνα Εσθήρ, που ανέβηκε σε σχολική παράσταση και εκδόθηκε στην Ερμούπολη. Τη μετάφραση αυτή απέδωσε ο Βικέλας στον ελβετό Weiss, δάσκαλό του στην Οδησσό. Τον επόμενο χρόνο έφυγε για το Λονδίνο, όπου πέρασε 24 χρόνια της ζωής του, ασχολούμενος με το εμπόριο, εργαζόμενος ως υπάλληλος στο κατάστημα της εταιρείας Ανεψιοί Μαύρου και ως συνέταιρος στον οίκο των αδελφών Μελά. Παράλληλα φοίτησε στο University College, λόγω περιορισμένου χρόνου ωστόσο απέκτησε μόνο Δίπλωμα Βοτανικής. Δεν έπαψε όμως να ενδιαφέρεται για τη λογοτεχνία, μελέτησε φιλολογία και ιστορία, ενώ έγραψε στίχους και μεταφράσεις ( από τον Όμηρο, τον Θεόκριτο, τον Goethe, τον Alfieri, κ.α.). Στο Λονδίνο ο Βικέλας έδρασε και υπέρ της διατήρησης του ελληνικού χαρακτήρα της ομογένειας, προωθώντας για παράδειγμα την ίδρυση του εκεί ελληνικού σχολείου. Το 1855 επισκέφτηκε την οικογένειά του στην Kωνσταντινούπολη και πήρε μέρος για πρώτη φορά σε ποιητικό διαγωνισμό (τον Ράλλειο με το ποίημα Αναμνήσεις του Πριγκήπου). Ακολούθησαν δημοσιεύσεις ποιημάτων του, άλλοτε στην καθαρεύουσα και άλλοτε στη δημοτική στην Πανδώρα και άλλα λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ το 1862 δημοσίευσε στο Λονδίνο την ποιητική συλλογή Στίχοι. Το 1859 γνωρίστηκε με τον Αλέξανδρο Δουμά, κατά τη διάρκεια ταξιδιού του με ατμόπλοιο προς την Αγγλία. Στην Αγγλία παντρεύτηκε την Καλλιόπη Γεραλοπούλου, καταγόμενη επίσης από οικογένεια μεγαλοεμπόρων. Μαζί της ταξίδεψε στην Ευρώπη μέχρι το 1876, οπότε λόγω της πανευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης της περιόδου εκείνης διαλύθηκε η συνεργασία του με την εταιρεία των αδελφών Μελά, και το ζευγάρι επιχείρησε να εγκατασταθεί στην Αθήνα. Τον επόμενο χρόνο όμως η επιδείνωση της ήδη διαταραγμένης ψυχικής υγείας της Καλλιόπης, τους ανάγκασε να επιστρέψουν στο Παρίσι. Εκεί ο Βικέλας ασχολήθηκε ξανά με τη μετάφραση (μεταφράσεις του από έργα του Σαίξπηρ ανέβηκαν στην Αθήνα), με διαλέξεις και αρθρογραφία, ενώ έγραψε επίσης το έργο Λουκής Λάρας που τον καθιέρωσε στο χώρο της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ο Λουκής Λάρας πρωτοδημοσιεύτηκε στην Εστία το 1879 και τον ίδιο χρόνο εκδόθηκε αυτοτελώς, ενώ σύντομα μεταφράστηκε σε πολλές σλαβικές και ευρωπαϊκές γλώσσες. Ως το 1897 ταξίδευε διαρκώς από το Παρίσι προς την Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη και αντιστρόφως, ενώ η σύζυγός του ήταν έγκλειστη στο ψυχιατρείο του Ivry. Το 1886 χρονολογούνται τα διηγήματά του Φίλιππος Μάρθας, Άσχημη αδελφή, Ανάμνησις και Παππα-Νάρκισσος. Το 1893 εξέδωσε τον τόμο Διαλέξεις και Αναμνήσεις, με 23 δοκίμιά του της περιόδου 1860 - 1893, και υπήρξε ηγετικό μέλος της επιτροπής για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 1896. Από το 1897 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ως το τέλος της ζωής του προσανατολίστηκε κυρίως προς κοινωφελή έργα, με προεξέχον την ίδρυση του Συλλόγου προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, σε συνεργασία με τον Γεώργιο Δροσίνη. Στα πλαίσια του Συλλόγου εκδόθηκαν πάνω από εκατό τίτλοι βιβλίων ποικίλης θεματολογίας, ιδρύθηκε το Σχολικό Μουσείο, η Σχολική Βιβλιοθήκη, η Συλλογή πινάκων εποπτικής διδασκαλίας, ενώ το 1907 κυκλοφόρησε και το περιοδικό Μελέτη. Το 1904 με πρωτοβουλία του Βικέλα και του πολιτιστικού συλλόγου Παρνασσός συνήλθε στην Αθήνα το Α' Ελληνικό Εκπαιδευτικό Συνέδριο, με τη συμμετοχή εκπαιδευτικών και ιδρυμάτων από την Ελλάδα και την Ευρώπη. Την τελευταία περίοδο της ζωής του ασχολήθηκε με τη συγγραφή των απομνημονευμάτων του με τίτλο Η ζωή μου. Παιδικαί αναμνήσεις, που εκδόθηκαν το 1908, χρονιά του θανάτου του. Πέθανε από καρκίνο του ήπατος στην Κηφισιά, έχοντας προλάβει να τοποθετήσει τον θεμέλιο λίθο στη Σεβαστοπούλειο Εργατική Σχολή, το τελευταίο από τη σειρά κοινωφελών έργων που πραγματοποιήθηκαν με τη μέριμνά του. Ο Βικέλας διέθετε πλουσιότατη βιβλιοθήκη, την οποία κληροδότησε στο δήμο Ηρακλείου Κρήτης (πρόκειται για τη Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη). Η λογοτεχνική παραγωγή του Δημητρίου Βικέλα είναι περιορισμένη σε σύγκριση προς το μέγεθος του συνόλου του γραπτού έργου του. Η ποιητική του παραγωγή ανέρχεται σε σαράντα ποιήματα, στην παράδοση της ρομαντικής ποίησης της Α' Αθηναϊκής Σχολής, για τα οποία ο ίδιος δε φαίνεται να έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι έμμετρες μεταφράσεις του, κυρίως εκείνες των έργων του Σαίξπηρ. Το γνωστότερο λογοτεχνικό έργο του ωστόσο είναι ο Λουκής Λάρας, ιστορικό μυθιστόρημα βασισμένο σε μαρτυρία υπαρκτού προσώπου, με θέμα τη ζωή ενός έλληνα εμπόρου στις φλόγες της ελληνικής επανάστασης του 1821 και με ιδιαίτερη έμφαση στο επεισόδιο της καταστροφής της Χίου. Η κριτική τοποθέτησε στο μεταίχμιο ανάμεσα στην ώριμη φάση της ρομαντικής πεζογραφίας της Α' Αθηναϊκής Σχολής και στις απαρχές της ηθογραφικής και ρεαλιστικής πεζογραφικής παραγωγής της γενιάς του 1880, ενώ παράλληλα επισήμανε τις επιρροές του συγγραφέα από τη σύγχρονή του ευρωπαϊκή παραγωγή. Ενδεικτικά των παραπάνω στοιχεία θεωρούνται η επιλογή ενός αντι - ήρωα για τη θέση της κεντρικής φιγούρας του έργου και η γλωσσική έκφραση του Βικέλα, που σταδιακά οδηγείται από την απλή καθαρεύουσα σε μια γλώσσα που προσεγγίζει την καθομιλουμένη της εποχής (το έργο δημοσιεύτηκε αρχικά σε δέκα συνέχειες στο περιοδικό Εστία, και αν και είχε ολοκληρωθεί πριν τη δημοσίευση της πρώτης συνέχειας, ο συγγραφέας επενέβαινε με διορθώσεις και βελτιώσεις). Πολλά έργα του βρίσκονται δημοσιευμένα στα περιοδικά Χρυσαλλίς, Πανδώρα, Κλειώ (Τεργέστης) και σε άλλα της Ελλάδας και του εξωτερικού. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Δημητρίου Βικέλα βλ. Δήτσα Μαριάννα, «Δημήτριος Βικέλας», Η παλαιότερη πεζογραφία μαςΕ΄ · 1830-1880, σ.382-409. Αθήνα, Σοκόλης, 1996, Σπεράντζας Σ.Γ. «Βικέλας Δημήτριος», Μεγάλη Ελληνική ΕγκυκλοπαίδειαΖ΄. Αθήνα, Πυρσός, 1929, Τερδήμου Μαρία, Χρονολόγιο Δημητρίου Βικέλα. Ηράκλειο, 1991, Φουριώτης Άγγελος, «Βικέλας Δημήτριος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας3. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Χατζηγεωργίου – Χασιώτη Βικτωρία, «Βικέλας Δημήτριος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό2. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1984.



Ενδεικτική Βιβλιογραφία


Αθανασόπουλος Βαγγέλης, «Ο ρεαλισμός ως μέσο ηθικής παραδειγματικής λειτουργίας της διήγησης. Η περίπτωση του ιδεολογικού ρεαλισμού στον Λουκή Λάρα», Από τον Λέανδρο στον Λουκή Λάρα
Μελέτες για την πεζογραφία της περιόδου 1830-1880. Επιμέλεια Νάσος Βαγενάς, σ.303-308. Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1997.
Γιάκος Δημήτρης - Φουριώτης Άγγελος, Δημ.Βικέλας-Εμ.Λυκούδης-Δ.Καμπούρογλους και άλλοι. Αθήνα, Αετός, 1953 (στη σειρά Βασική Βιβλιοθήκη, αρ.21).
Γιάκος Δημήτρης- Τροπαιάτης Άλκης, Ανθολογία ελληνικού παιδικού διηγήματοςΑ΄, σ.35-58. Αθήνα, 1957.
Δήτσα Μαριάννα (εισαγωγή), Δημήτριος Βικέλας, Λουκής Λάρας. Αθήνα, Ερμής, 1991.
Δήτσα Μαριάννα, «Δημήτριος Βικέλας», Η παλαιότερη πεζογραφία μαςΕ΄· 1830-1880, σ.382-409. Αθήνα, Σοκόλης, 1996.
Δροσίνης Γεώργιος, Σκόρπια φύλλα της ζωής μου Α΄. Αθήνα, Σ.Δ.Ω.Β., 1985.
Λέτσας Αλέξανδρος Ν., Δημήτριος Βικέλας. Θεσσαλονίκη,1951.
Μπαλάνος Δ.Μ., «Δημήτριος Βικέλας», Νέα Εστία38, ετ.ΙΘ΄, 1η/7/1945, αρ.433, σ.493-498 και 15/7/1945, αρ.434, σ.574-581.
Ντενίση Σοφία, Το ελληνικό μυθιστόρημα και ο sir Walter Scott (1830-1880). Αθήνα, Καστανιώτης, 1994.
Ξενόπουλος Γρηγόριος, «Το έργον του Βικέλα», ΠαναθήναιαΙΣτ΄, ετ.Η΄, 15-31/8/1908, σ.225-228.
Οικονόμου Αλέξανδρος Αρ., Τρεις άνθρωποι · Συμβολή εις την ιστορίαν του ελληνικού λαού (1780 - 1935). Αθήνα, 1953.
Παλαμάς Κωστής, Τα πρώτα κριτικά. Αθήνα, 1913.
Παλαμάς Κωστής, Άρθρα στην εφημερίδα Εμπρός, 25/3/1917 και 23/12/1963.
Σαχίνης Απόστολος, «Δημήτριος Βικέλας», Το νεοελληνικό μυθιστόρημα, σ.113-117. Αθήνα, Εστία, 1958 (και έκτη, διορθωμένη έκδοση, 1991).
Σαχίνης Απόστολος, Παλαιότεροι πεζογράφοι. Αθήνα, Εστία, 1973.
Σαχίνης Απόστολος (εισαγωγή), Δημήτριος Βικέλας, Διηγήματα. Αθήνα, Εστία, 1979.
Σιδέρης Γιάννης, Ιστορία του Νέου Ελληνικού Θεάτρου 1794-1944 Τόμος πρώτος (1794 - 1908). Αθήνα, Ίκαρος, χ.χ. ( και επανέκδοση, Αθήνα, Καστανιώτης, 1991).
Σπεράντζας Σ.Γ. «Βικέλας Δημήτριος», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια7. Αθήνα, Πυρσός, 1929.
Τερδήμου Μαρία, Χρονολόγιο Δημητρίου Βικέλα. Ηράκλειο, 1991.
Φουριώτης Άγγελος, «Βικέλας Δημήτριος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας3. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
Χατζηγεωργίου – Χασιώτη Βικτωρία, «Βικέλας Δημήτριος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό2. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1984.
Χιονίδης Γεώργιος Χ., Ο Δημήτριος Βικέλας και ο δεσμός του με τη Βέροια. Θεσσαλονίκη, 1986.
Lykull Eklund Anita, Λουκής Λάρας · Ο ήρωας της μεσαίας τάξης·Μια ανάλυση του μυθιστορήματος του Δημητρίου Βικέλα. Γκέτεμποργκ, 1986 (δακτυλόγραφο). Αφιερώματα περιοδικών
Ελληνική ΔημιουργίαΙΒ΄, 1η/12/1953, αρ.140, σ.643-688.
Συριανά Γράμματα34, 4/1996.



Εργογραφία

(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) Ι.Μεταφράσεις
Ομήρου Οδύσσειας Ζ΄. 1872.
Goethe, Φάουστ. 1872.
Εσθήρ: τραγωδία του Ρακίνα και άλλα διάφορα ποιήματα. Ερμούπολη, τυπ.Γ. Μελισταγούς Μακεδόνος, 1851.
Σαικσπήρου Τραγωδίαι (Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Οθέλος, Ο βασιλεύς Ληρ). Αθήνα, 1876.
Σαικσπήρου Τραγωδίαι ( Αμλέτος, Μάκβεθ). Αθήνα, 1882.
Σαικσπήρου Τραγωδίαι ( ΄Εμπορος της Βενετίας). Αθήνα, τυπ. Ανδρέα Κορομηλά, 1884.
Σαικσπήρου Τραγωδίαι ( Ο βασιλεύς Ληρ). Σμύρνη, τυπ. Δαβερώνη, 1882.
Σαικσπήρου Τραγωδίαι ( Μάκβεθ). 1890.
Σαικσπήρου Τραγωδίαι ( Αμλέτος). Αθήνα, 1892.
Κόραι της Ελλάδος (του H.Lynch). Αθήνα, 1902.
Μέγας Γαλεότος (του Echegaray). Αθήνα, 1893.
Η γη του πυρός (από τον Darwin). 1900.
Ελληνικά γράμματα (του Αλφρ. Κρουαζέ). 1901.
Χανς Κρίστιαν ΄Αντερσεν. Παραμύθια δανικά. Λειψία, τυπ. W.Drugulin, 1873. ΙΙ.Ποίηση
Στίχοι. Λονδίνο, Taylor and Francis, 1862. Αθήνα, τυπ. Ανδρέα Κορομηλά, 1885. ΙΙΙ.Μελέτες
Περί νεοελληνικής φιλολογίας. Λονδίνο, 1871.
Περί βυζαντινών. Λονδίνο, 1874. Αθήνα, 1874.
La Grece Byzantine et Moderne· Essais historique. Παρίσι: 1893.
Η σύστασις του ελληνικού Βασιλείου και τα όρια αυτού. 1887. ΙV.Πεζογραφία
Λουκής Λάρας · Αυτοβιογραφία γέροντος Χίου. Αθήνα, τυπ. Παρνασσός,1879,1881, τυπ. Αν.Κωνσταντινίδου, 1892, 1904.
Διηγήματα. Αθήνα, 1887. V. Άλλες δημοσιεύσεις
Από Νικοπόλεως εις Ολυμπίαν · Επιστολαί προς φίλον. Αθήνα, τυπ. Ανδρέα Κορομηλά και Κοραή, 1885.
Διαλέξεις και Αναμνήσεις. Αθήνα, Εστία, 1893.
Η ζωή μου · Παιδικαί αναμνήσεις. Νεανικοί χρόνοι. Αθήνα, 1908.
Περί Σκοτίας. 1890.
Η Σουηδία. 1904.
Γυναικεία αγωγή. 1904. VI. Συγκεντρωτικές εκδόσεις
Εκλογή εκ των έργων Δ.Βικέλα. Αθήνα, Σύλλογος Προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, 1909.